aslında bu mesleğe bir zamanlar saygı duyduğumu, sempati beslediğimi belirtmeliyim. öğrenci iken, biseksüel bir tıp öğrencisi ile sevgili olmuştum. birkaç ay. sonra yapamayacağım ben erkekler ile galiba deyip gitti. ilk zamanlar; beraber hayal kurardı, msf'de çalışacak (sınır tanımayan doktorlar) afrika ya da suriye'nin topraklarında, çaresiz insanlara yardım edecek az para ile, ben de onun yanında gönüllü psikososyal destek filan verecektim. güzeldi hayallerimiz. hatta roboski katliamı olunca; o isteyerek oralara gitmişti. kaç merak kaç endişe yaşatmıştı bana. seviyordum biraz da, küçük, tombul, kara gözlü, yardımsever sevgilimi. neyse, gezi zamanında bir kadına tutuldu, ya da kadınlar tarafından artık beğenilebileceğini farketti, ya da hiçbiri bitirmeye yönelik okuduğu arkadaşlardan "bu işte güzel para var " diyenlere takıldı, terk etti beni. aşk acısını bilirsiniz. ne yapılması gerekiyorsa yaptım.

ta ki ben de güzide memleketimin taşrasında bir hastanede işe girene kadar. hiçbir doktor, küçük tombul eski sevgilim gibi değildi. böyle, ayrı yemekhanelerde, ayrı odalarda çalışıyor, suratımıza bakmıyor, işi düşerse yanına gelip halledip gidiyor, maaşlarını inanılmaz titizlikle hesaplıyor, herkes onlardan bir şey çalacak sanıyor, kandırıyor, şiddete uğramaları kesinlikle kabul edilemez, işte o dönemde, o kadar midem bulandı ki, hatta bir doktor seni bu hastaneden gönderecek kadar gücüm var, ne idüğü belirsiz, ve bir başka doktordan da mabel matiz için "kırık la bunlar"dan sonra artık hiçbir doktor ile muhatap olamadım. küçük tombul eski sevgilime artık yazamaz oldum, mektup atardım ona halbuki. onun da böyle olacağı hissi kabuslarıma girdi.

sonra unuttum onu. kendiliğinden. o görüşmek istedi. şehrime geldi. gittim. ama soğuk davrandım. kendiliğinden. sevişmek istedi. daha da tiksindim. giderek onlara benziyordu, "yatağına herkesi atabilecek kudret". zaten dedim, msf filan hikaye, seninle ayrılırdık eğer devam etseydik. anlamadı.

şimdi de, yaptığım işin gereği muhatap olursam olmaya çalışıyor, bazen stajyer sekreter kimi bulursam onunla aracılık ediyorum. ama bir "tanrı egosu" varsa, şüphesiz ki onlar buna sahip. yine de kızamıyorum.