2 yıl öncesine kadar beni tarif eden durumdur ve özlediğimdir. yalnız yaşamaya alıştıktan sonra başkaları ile aynı evi paylaşmak ve bu fikre alışmak çok zor geliyor
"seni çooook seviyorum ama çok kıskanıyorum ve sana güvenemiyorum" diyerek salya sümük ağlayarak, son kes sarılayım, son kez göreyim diyerek 1 yıllık ilişkiyi durduk yere bitirmek ve çekip gitmek.
zaten o da, her memeli hayvanın erkek cinsinde bulunan birşeydir... dolayısıyla, pek matah bir şey değildir. kendilerini geliştirmeleri gerektiği açıktır...
buruk bir sevinçle karışık üzüntüdür, en azından dürüsttü ve peşinden salak saçma koşturmadı bununla tatmin olmadı dersin ve yanında promosyon sana bir kere daha aşık oldum ben'dir. (bkz: terk edilme çekiciliği)