ses, koku ve bakışlar... genelde bunları hatırlarım.
bir de sinestezi hastası olduğum için veda eğer bir otogarda oluyorsa peron/bilet numarası beynime notalar halinde işleyip bir ses olarak kazınır. ayrıldığım kişiye sarılırsam teninden tüm vücuduma yayılan bir ısı ve koku duyumsarım. en son vedalaştığım kişi melisa gibi bir tat bırakmıştı damağımda mesela. ne zaman melisa kokusu duysam o kişi aklıma gelir; ne zaman o kişi aklıma gelse melisa kokar etraf. bu bir lütuf mu ceza mı yoksa süpergüç mü bilmiyorum. sizleri hatırlıyorum ey insanlar! hem de tüm duyu almaçlarımla.