ölümlülüğün tersi.
atalarımızın genlerinde yer alan bir utku veya tutku! maddi ve manevi olmak üzere iki türü olduğunu varsayalım...
bazen, bir sonumuz olduğu gerçeğinden kaçmak için peşinde koşturduğumuz bir hayal. bazen de bir saplantı gibi görünüyor.
benim hiç öyle bir hayalim veya isteğim olmadı.
ama, fiziksel varlığım sona erdikten sonraki "manevi ölümsüzlük" (hatırlanmak, bilinmek ve unutulmamak anlamında), sanırım herkesin dileyebileceği birşey.
hele, bir eserle (sanat, edebiyat, mimar, siyaset,...vb. alanlarda) bunu başarmak, herkese kısmet olmaz maalesef...

akp iktidarı döneminde, canlarını kaybeden tüm facia, terör ve polis mağdurlarına yakışacak bir sıfattır "ölümsüz"!

ne zaman "ölümsüzlük" lafı geçse aklıma " who wants to live forever" şarkısı gelir.
ölümsüzlük olabilseydi sahiden, bir noktadan sonra çok sıkıcı olurdu ölümsüz olanın yaşamı ve belki ölmek isterdi artık.

gercek zaten bilim insaları harıl harıl arıyor ama zaten herkes kendi bilinci yani bakış açısına göre diğerlerinin öldüğünü görür ama kendi ölmez asla