muhsin makhmalbaf ve abbas kierostiami gibi ustaların başını çektiği, son dönem dünya sineması. özellikle geçtiğimiz yıllarda batı avrupa dolaylarında ciddi prim yapmışlardır. arkadaşımın evi nerede?, kirazın tadı, hayat devam ediyor gibi, insanın içini ısıtı ısıtıveren, yapım maliyetleri son derece düşük filmler üreterek imkansızlıktan yakınan türk sinemacılarının asabını bozmuşlardır. rejim dolayısıyla çoğu filmde olaylar çocuklar üzerinden anlatılmıştır. imgeler sıkça yer bulmuştur bu filmlerde. velhasıl, güzeldirler.


(bkz: cennetin cocukları)

senaryo, kurgu ve müzik olarak muhteşem üçlülerin bir araya geldiği, özgün işlerin ortaya çıktığı iranlı yönetmen ve oyuncuların elinden çıkan filmler bütünüdür.

(bkz: sorayayı taşlamak)
(bkz: iki bacaklı at) *
(bkz: bab aziz)

baran: ran

cinsellik içermeyen bir sanat anlayışının da pek zevkli olabileceğini, sanatın aslında insan bedenini sömürmek değil, duyguların yansıtılma biçimi olduğunu gösteren bir sinema şekli. dün ilk defa izledim ve artık harıl harıl iran filmleri aranıyorum.

cafer panahi de iran sineması için yankı uyandıran yönetmenlerden biridir.

dema hespen serxwoş(sarhoş atlar zamanı): bahman ghobadi

asghar farhadi jodaeiye nader az simin
marzieh makhmalbaf roozi ke zan shodam

mutlaka izlenmesi gereken, gerçekçi, hakkı yenmemesi gereken pek çok filmle sahip bir sinema.
(izleyiniz: bir ayrılık)