dün başıma gelen olay. adam oyle tatliydi ki dokunmak istiyorsun dokunamiyorsun. eziyet gibi birseydir. gece koltukta kalcasini bana doğru dönmüş oylece yatıyor ama dokunamiyordum. mecburen bana dokunuyordu. oyle mutlu oldum ki keşke gercek hayatta hornet gibi olsa ama degil. hicbir şey diyemeden adam kendi yoluna gitti. eziyet gibi geceydi.

ben olsam uyuma ya da bayılma ayağına yatarak çaktırmadan üzerine yıkılırdım. uyumuşsun abi kim ne diyebilir en fazla uyarır eder ama ben istediğimi almış olurum. ehehe. zaten adam bear altımda ezilecek değil. devamında çay sigara teklifi falan ince bir yoklama çekerdim 15 saat boyunca uyumuş olamaz arada molaya inmiştir muhtemelen. ince nüanslar güzel fırsatlar bunlar. ayıks

konya -akçay arası benim yüzümden çileyi çekenlerden özür dilerim...anam parselim büyük 12.5 saat yol benim yanıma gelen anaa şansıma edeyim der gibi oturmaya çalışırdı insanlık hali ben tribe girerdim benden rahatsız mı oldu yok huy mu kaptı falan diye...bear seven bir vatandaş denk gelse hiç sorun olmazdı zaten pofuk yastık görevi görüyorum

entryleri okuyunca güldürmüştür. alemsiniz. swh

bilet alırken hep büyük hissediyor gibi olurum otobüse binince yine hayal kırıklığı.ufak tefek yarım porsiyon biri gelip oturur yanıma.bana da yolculuk bitene kadar ölü taklidi yapmaktan başka seçenek kalmaz.

hiç bu açıdan düşünmemiştim keşke biraz sarılabilseydin*

her üniversite tatilinde totem yaptığım olay. otobüs işletmesinde beklerken umarım bu değildir umarım budur lütfennnnn dediğimi hatırlarım. nedense hiç tutturamadım. şanssızım ben o konuda.

(bkz:keşke hayat tekyön gibi olsa)