yasemin morinin mış gibi yapmalarımıza, sahte gülücüklerimize, kapı arkası ağlamalarımıza, toz kondurmadığımız gururumuza dokundurduğu çıkış parçası. başkalarını kendimizi kandırma üzerinden yürüttüğümüz başı dik, içi eğik insan portrelerine sarsıcı bir tokat. konuşmadıklarımızın birikiminin yarattığı hassas patlamaların zedelediği ilişkilerin başucu kitabı olmaya aday. iyi niyetin de bir yere kadar olduğunun dramatik özeti.

bir başyapıt.

istanbul kültür sanat vakfının konserinde inanılmaz bir performans.

şarkının özet cümlesi: "birileri bize çok acı çektirdiler." yasemin mori'nin ilk albümünden, kırılgan anlarda çıkan yüksek bir çığlık. sinirliyken ve yalnızken, bağıra bağıra hatta ağlaya ağlaya söylenebilecek şarkılardan.

aslında bir konu var..
neden konuşamayız?
neden hep suskunsun?
ben güzelim kadınlar berbat!
neden buna gülmezsin?
neden hep mutsuzsun?
sorular sorunca dersin ki,
neden çocuksun neden büyümezsin?

elimde cevabım yok!
olsa neye fayda, yüzün bana dönmez ki..

ağzımda hep tadı var,
üzüm gibi paslı bitince gitmez!
hem yarası hem dikeni var!
batırır beni de yaralar,
acıtır sabahlarımı..

birileri var birileri var
birileri yine sarhoş!
birileri yaz birileri kış
birileri önce!
birileri bize apaçık, birileri pişman!
birileri bize çok acı!
birileri çok acı!
birileri bize çok acı getirdiler!
birileri farkında birileri farketmedi!
birileri sağ birileri sol birileri farketmedi!
o da bunu görmedi!
bu da sana hiç yetmedi...

üçgen gezegenleri meşhur cinayetleri
yine onu vurdular yine ona bam!
yine geri sar, yine sarhoş
yine benden uzak kalmış!
beni terketmedi, beni bırakıp gitmedi!

bir yanı tura bir yanı yazı,
bir yanı da bana kalmış!
yine ona ne güzel seslendiler...
yine gözü apaçık, gözleri apaçık!
birileri bize çok acı çektirdiler!

pek sevdiğim, defalarca dinlediğim ve birdebire öylesine aklıma gelip nickimin isim babası oluveren şarkı