yalnızlıktan unutuldu benim adım siz üzülmeyin ben alışığım kedim bile uğramazken evime çift kişilik yatak benim neyime
dört işlemden ibaret parmak hesabıyla bütün hayatım eksildikçe saatler ömrümden artıyor gelecek telaşım anlattıkça bölmüşüm umutlarımı duvarlara çarpa çarpa
uyandım saat 3,4,5 bana hiç fark etmez ne zaman çalınsa kalbim derler ki bir arkadaşa bakıp da çıkacaktık
kalan umutlarımdan birini seçip hepsini hepsine hep kaybettim şimdi kendimden geri ne kaldı, ne kaldı? kimseler duymadı sadece duvarlar ağladı
düşün düşün hep bir sonraki adımı bu yüzden unuttum ben yaşamayı peşin peşin söyledim lafımı acımadan kanattılar yaralarımı dört işlemden ibaret parmak hesabıyla bütün hayatım eksildikçe saatler ömrümden artıyor gelecek telaşım anlattıkça bölmüşüm umutlarımı duvarlara çarpa çarpa
uyandım saat 3,4,5 bana hiç fark etmez ne zaman çalınsa kalbim derler ki bir arkadaşa bakıp da çıkacaktık kalan umutlarımdan birini seçip hepsini hepsine hep kaybettim şimdi kendimden geri ne kaldı, ne kaldı? kimseler duymadı sadece duvarlar ağladı
saat 3,4,5 bana hiç fark etmez ne zaman çalınsa kalbim derler ki bir arkadaşa bakıp da çıkacaktık
kalan umutlarımdan biri seçip hepsini hepsine hep kaybettim şimdi kendimden geri ah ne kaldı ne kaldı? kimseler duymadı sadece duvarlar ağladı
uyandım saat 3, saat 4, saat 5 bana hiç fark etmez. ne zaman çalınsa kalbim derler ki bir arkadaşa bakıp da çıkacaktık kalan umutlarımdan birini seçip hepsini hepsine hep kaybettim şimdi kendimden geri ne kaldı ne kaldı? kimseler duymadı sadece duvarlar ağladı
tra jedi
pierrot