" gay olarak yaşa yaşa nereye kadar yahu, sonu yok amacı yok; hetero gibi aile de olamıyorsun yalnız ölmek istemiyorum bu işleri bırakmak en iyisi." diyen homoseksüel'e yönelik habitat önerileridir.

1. öncelikle insan yaşamının sonu olmadığı ve haliyle dünyaya çivi çakılamayacağı için sonluk algısını fazla kafaya takmaması öğütlenebilir, maalesef vampir değiliz 500 yıl yaşayamıyoruz beyler.

2. artık hetero birelerin bile aile kurarken ikinci kez düşündüğü şu dünyada gay bireyler olarak aile kurup aynı evde yaşamanın zorluğu anlatılıp telkin edilebilir. bilen bilir aynı evi paylaşmak ve süreklilik hetero ya da gay ayrımı yapmaksızın hayli zordur.

3.çocuk sahibi olamamanın ya da yalnız ölüp gitmenin korku yaratan bir durum olduğunu öne süren gay arkadaşlarımıza ise dolup taşan huzurevlerinin ve çocuklarının terk ettiği ve adliyede her gün bizzat tanık olduğum terk ve şiddet vakalarını anımsatmak isterim. tabi bu sizin de kötü bir gelecek yaşayacağınızı göstermiyor. çocuk sahibi olamamayı pişmanlık olarak gören gay'ler ise ciddi anlamda bu bu sorumluluğu alabileceklerini düşünüyorlarsa huhuki forma uygun şekilde evlat edinip güzel bir olaya imza atabilirler ya da bir erkekle evlenip artık yurt dışında trend haline gelen ve yurdumda suç olan kiralık anne yoluyla çocuk sahibi olabilirler.

sonuç olarak hetero ya da gay olma anlamında ortak olan bu sorunların salt eşcinsellik kılıfı içine sokulup zayıflık olarak görülmesinin akıl karı olmadığı noktasına ulaşıldı, tabi illa ikiyüzlü, homofofik homoseksüel eğilimli ya da hobi olarak gay yaşamak isteyen varsa buyrusun yaşasın.

sosyal yapıdan kaynaklanan korkuların, bireysel özgürlüklerimize ve cesaretimize ağır basmasıdır.
göğüs germeyi, mücadele etmeyi, direnmeyi ve kazanmayı öğretmek gerekir!