şair ceketli çocuk. karadeniz'in güzel sesli, güzel adamı. gideli yıllar oldu. unutulmadı, unutulmayacak.

birbirimizi anlamamız için , aynı dili konuşmamıza gerek yok. ezildikten sonra , hepimiz aynı şarabız...

(bkz: işte gidiyorum)

rüzgarın esme sebebi. öyle ki ortalıktaki tüm tozlar, gözüme kaçar. toprağı bol olsun...

(bkz: teşekkürler dünya)

bu diyarlardan gidişinin 7. yılı bugün.

seni untmadık unutulmazsın kazım işte sevdiğim bir sözü: sevgi çok önemli bir sey. sevmeyi bilebilmek, sevdigini hissedebilmek, seni sevenlerle göz göze gelebilmek.

lazonanın asi çocuğu unutulmayacak olan.

(bkz: ella ella)

okul arkadaşım. 91 yılının 6 kasım yök boykotunda, merkez kampüse giren çevik kuvvet epey bi yaralamıştı bizi. kafası gözü kolu falan kırılmış 60-70 ögrenci vardı sbf koridorunda. kazımın yeşil bir asker çantası vardı sürekli yanında taşıdığı. o çanta kan olmuştu. kendisi mi yaralanmıştı, yoksa içimizden brinin kanı mı bulaşmıştı bilmiyorum. kırılan kafamdan kan akıyordu. kazım yanımda oturmuş kafama pamuk bastırıyordu... güzel insan... o güzel atlara binip aramızdan gideli çok zaman olmuş...

değeri öldükten sonra anlaşılan güzel insan.

geleneksel karadeniz müziği ile rock müziği sentezleyerek kendi tarzını yaratan, çevreci, devrimci bir sanatçıdır. 33 yaşında akciğer kanserinden vefat etmiştir.

bugün doğum günüydü yaşasaydı 44 yaşında olacaktı

kötü şeyler gördük. savaşlar,katliamlar ölen-öldürülen çocuklar gördük. kendi dilini,kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. biz de öldük...
ama herşeye rağmen, bu yeryüzünde şarkılar söyledik... *

kazim koyuncu hayattir , sevgidir ; açmamış gülün habercisidir.

şair ceketli çocuk ne güzel söylemiş:

birbirimizi anlamamız için, aynı dili konuşmamıza gerek yok, ezildikten sonra, hepimiz aynı şarabız.