altın sarısı ambalajı ile cazibeli, yerken yüze, orya buraya hatta önlüğe ve yakaya bulaştırılan, çocukluğuma renk katan ve cicoz oynayıp kaybedene aldırdırğımız abur cuburdur. tadı ahım şahım değildi ama öyle yemek delicesine bir keyifti.
(bkz: eti puf)
(bkz: ayısözlük yazarlarının çocukluk maceraları)

hahaa altınım oldu diye minikken kendimi kandırmaktaydım gold çikolatayla, cebimde erirdi yerken o çikolatayı heryerim yerdi.
bir kerede açarken alüminyum u dilimi kesmişti.

geçen yaz kuzenimin sünnet düğününde padişah konsepti yapmışlar, tahtta geldi velet para çikolata saçtı.yaşımdan başımdan utanmasam eğilip toplayacaktım o kadar severim.anca köhne mahalle bakkallarında bulunuyor bu meretten.

küçüktük bakkallarda satılırdı bunlar sonra satılmamaya başladılar ,10 sene sonra nezihte gördüm bunlardan büyük büyük yapmışlar

(bkz: 80 lerin sonunda 90 ların başında çocuk olmak)

bir neslin göz göre göre kandırılmasında baş rol üstlenen ürün. ne tadı güzeldir, ne de altın gibi değerlidir. anne baba tarafından en çok kullanılan silahların başında gelir.