sözlüğün ağlama duvarı olması

derdi olan gelir paylaşır güzeldir hoştur. mutlu olduğu anlarda da birileri gelir mutluluğunu belli eder. yazar o gün birşeyler görmüş öğrenmiştir, paylaşır, okuyanlar da faydalanırlar bu durumdan. güzeldir hoştur da, ne zaman ki can sıkan birileri gelip takıntı yaptıkları bazı konuları sözlükte ardarda uyarıldıkları halde yazmaya devam ederler. o zaman ki insan çileden çıkıyor.

(bkz: sakin ol ve klavyeni yavaşça yere bırak)
bizimle birlikte yaşayan, değişen ve gelişen bir oluşumdur bu tür sözlük ortamları.
bu nedenle, ağlama duvarına dönüşmesi veya düğün yerine benzemesi mümkündür ve olmalıdır da...
güldüren ve çok yerinde bir tespittir. *
hatta şahsım adına konuşmak gerekirse, en bunalımlı zamanlarımda sözlüğü hatırlıyorum. hatta bu bunalımlı zamanlarımda ayı sözlük itiraf başlığına her gün ağlamak istiyorum ama hiç münasip olmaz diye düşünüp vazgeçiyorum. gerçekten iyi ki varsın sözlük.
içten ve nispeten küçük bir yazar kitlesine sahip sözlüklerin olmazsa olmazıdır, binlerce girinin girildiği, açılan başlıklar arasında hiç bir olay örüntüsünün olmadığı daha katı sözlüklerde bu denli rahatlığı bulmak zordur.