zuhal olcayın 1990 yılında çıkardığı küçük bir öykü adını verdiği albümünün benim için en değerli şarkısıdır. müzik vedat sakmanın harikuladelerinden biridir. sözler ise mehmet teomana aittir ve asıl yara aldırandır.

"yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte" der sezen aksu düş bahçeleri albümünde.

(bkz: yalnızlık senfonisi)

sözleri:

yeni tanıştık belki de
ama kimbilir belki de hep vardın
eşlik ediyordun sessiz ve sinsice belki de
şimdi şimdi anlıyorum
kurnazca ayırdın beni beki de
liğme liğme savurdun sevdiklerimi
belki de
yalnızlığım
yaşamak zorunda olduğum beaberlimsin
yalnızlığım kanımsın canımsın
sen benim çaresizliğimsin
yalnızlığım
bugünüm yarınım
sen benim hüzünlerimsin
yalnızlığım
tek bilebildiğim sen benim
vazgeçilmezimsin
senin olmamı istedin
ama belkide bir aşık gibi
inatla bunca zaman kendine sakladın
belki de bir tohum gibi serpildin
filizlendin ben oldun belki de
yatağımı bile paylaşabilmek için
benimle

(bkz: din gibi şarkılar)

hepsi adlı çocuk şarkıları grubu da kaydetmişti bu şarkıyı bir zamanlar... şöyle içler acısı bir rap kısmı ekleyerek hem de:

toksin damlasi hücrelerimde dostluk kuran her içki
hatır sormaz sadece zarar verir yaşama sen gibi
bavul toplayan ellerinde, yırtılır tapusu olmayan kalbim
eğer bir kapıysa bugün kilitlidir dudaklarım
kalbim boş sefer yapar
bir mektup bırakır ardından
yalnızlık yakın dostum
biraz depresif ve melenkolik
kim okur ki, kim bilir
yalnızlık bana özel
elbet bir gün beni de terk eder.