pazartesi sendromunu özlemek

2020 yılının bizlere sunduğu ve birçok normalin aşıldığı şu günlerde kim derdi ki pazartesi gününü iple çekelim? hafta sonu gelsin istemeyelim. ye, iç, yat, izle, dinle, temizle, pişir derken patladık be kardeşim.. bitsin şu her şeyi tersine döndüren illet.. yeter
neleri özlemedik ki? bir mekanda oturup arkadaşlarla hasbıhal etmeyi, sahilde sabah koşuları, deli gibi bisiklet sürmeyi, daha neler neler.. hayatımız normalken alelade olan her şeyi özledik.
küçük şehirde yaşamanın avantajları. hayat burada normal seyrinden devam ediyor. sadece gereksiz yakınlaşmalar ortadan kalktı. dolayısıyla bizde hicbir şeye bir özlem yok. sizlere kolaylıklar dilerim büyük şehirli arkadaşlar.