prensip olarak bu sozlukte yazmamaya kararliydim, ancak bu konuda bir istisna yapiyorum.

gectigimiz ay icerisinde 4 yildir beraber oldugum erkek arkadasim ile kanada'de gerceklestirdigim evlilik.

her seyden once bir insan hakkidir. ancak evliligim halen vatandasi oldugum ulkede gecerli degil.

her ne kadar donmeye niyetim olmasa dakarsilastirma amacli hem ablam hem ben kanada vatandaslari ile evliyiz, ablam karsi cinseten biriyle evli:

1. ablamin esi ablamla beraber turkiye'de yasama hakkina sahip, benim esim ancak turist olarak 6 ay kalabiliyor.
2. ablam tc makamlarinda(kimlik-pasaport) esinin soyadini kendi soyadiyla beraber kullaniyor. ben kanada makamlarinda esimin soyadini kullansam da turk makamlari evliligimi gecersiz saydigi icin turkiye kimliklerimde ismim kanada kimlirimden farkli.
3. ablamin esi ablamin turkiye'deki mal varliginin mirascisi iken, benim esim benim varligimin mirascisi degil.

kisacasi evet evlendim, ama turkiye evliligim gecersiz.

uzun zamandır yazmak istediğim başlık. kısmet bugüneymiş. konu erkekler olunca tipim yok. genç-yaşlı-ten rengi-zayıf-şişman-kaslı demeden çoğundan hoşlanıyorum, kısacası bir tipim yok. birlikte oluğum erkeklerin yaşı 17-72 arasında boy 150-210 arasında kilo 50-200 arasında, pasaport 50'den fazla şekline. hayatımın bir kısmını da tam bir slut olarak yaşadığım da bir giz değil. neyse, konu bu değil, gel-git 30lu yaşlarımın sonunda kendimden 20 yaş büyük bir adama aşık oldum, hadi bu yetmedim, herifin evlenme teklifine de salya sümük evet dedim. burada yazacamayacağım kadar özel bir teklifti.
eşime 2016'da montreal'de geçirdiğim kısa 3 günde tanıştığımızda aşık olmadım. kinky yanlarıma iyi geliyordu. neyse. hayatımın en güzel yılı olan 2016'dan sonra en zorlu yıllarından 2017'in geleceğinden hiç haberim yok. rené ben hiç bırakmadı. o zorlu zamanımda hep yanımda oldu. mozambik'te yaşadığım 1.5 yıl boyunca hep bir telefon uzağımdaydı. beni dinledi. neyse gel zaman git zaman kanada'ya geldim yerleştim. covid oldu falan. adam beni yavaş yavaş kendine aşık etti. onun olmadığı bir hayatı, ona sarılıp uyumadığım bir geceyi hayal bile etmek istemiyorum.
ancak bir gerçek var, benden 20 yaş büyük. tip 1 diyabet hastası. 61 yaşında. benimle ne kadar birlikte olacak? neyse ki sağlığı 55 yıldan uzun süredir tip 1 diyabet hastası olan biri için çok iyi olsa da, iç organları 61 değil belki 81 yaşında biri kadar tahribat görmüş. bunlar yadırgayamayacağım gerçekler. onu o kadar çok seviyorum, ona o kadar çok bağımlıyım ki... minicik bir adada, dağ başında yapayalnız yaşıyoruz. şu an ondan başka kimsem yok. en yakınmdaki ablam, arkadaşlarım toronto'da benden 2000 km uzakta. ha bu adaya taşınma fikri tamamen benim, yavaş yavaş kafasına işleyip de ikna ettim. hayatı yavaşlattım. çünkü onunla geçireceğim zaman maalesef sonsuz değil. toronto'nun saçma sapan hayhuyuyla, aptal şehir kaosuyla onunla geçireceğim kısıtlı zamanı katletmek istemedim. cennet parçası bir yere aldım getirdim, kısacası pamuklara sardım.
bu entari istediğim gibi olmadı. kafamda beylik paragraflar kurmuş olsam da, olduğu gibi parmaklarıma geleni yazdım onlar yerine.
özetle. kendinizden büyük bir herifi sevin, beraber olun, ama o herifin, o hiç istemese de bir gün sizi bırakıp gideceği gerçeğine, 50'li yaşlarınızda yalnız kalacağınız gerçeğine kendinizi hazırlayın.
hayat, ilişkiler, sürprizler. kimin ne zaman öleceği hiç belli değil, kiloluyum, bakarsın yarın ben kalp krizi geçirip onu yalnız bıramışım. olur mu olur.
o yüzden eğer seviyorsanız arkanıza bakmayın. öününüze bakın ve o adamla birlikte olun. ama önünüzdeki yılların yaşıtınız biriyle olacağından çok daha kısa olduğunu bilincinde, hayatı her anının dolu dolu yaşayarak onunla birlikte olun.
benim için dolu dolu yaşamak, uzak bir adaya taşınıp doğayla iç içe sessiz bir yaşamı seçmek oldu, siz kendinizin ve onun ne istediğini düşünerek yapın seçimlerinizi.

bu sene 40 yasini dolduracak geckin bir kardesiniz olarak, sizden farkli bir jenarasyondan geliyorum, maalesef trendlerinizi, hayata bakis acinizi anlamakta zorluk cekiyorum. muhtemelen sizler de beni anlamakta zorluk ceersiniz. size tavsiyede bulunmam gerekirse:

turkiye'yi terketmektek icin son derece saglam bir plan yapin. bakin ben liseyi 90'larin sonlarinda, universityi 2000'lerin basinda okudum. turkiye ben gencken de homofobikti, yobazdi ama kisitli da olsa size oranla daha ozgurduk. birkac basit ornek vermek gerekirse, universitede cok az negatif tepki gorerek out yasadim, yeri geldi okulun koridorlarinda erkek arkadasimi optum, sarildik, yeri geldi farkindalik yaratmak icin masalar actik. hepsini gec, huysuz virjin turkiye genelinde yayin yapan bir kanalda drag sov yapiyordu. neyse.

buna ragmen, turkiye'de gelecegimin olmadiginin bilincindeydim. yurt disina, daha medini bir ulkeye goc etmeye lise yillarinda karar verdim.

karar vermesine verdin de be salak, ne plan yaptin?

sanirim turkiye'den bir bok olmayacagi konusunda hem fikiriz. ancak ben yurt disina goc etmek istiyorum dediginiz anda elinizde yasamak istediginiz ulkenin gocmenlik karti belirmiyor.

plan yapin gencler. nereye gitmek istioyrsaniz arastirin. elinizin altinda internet vat, ben 17 yasinda tanistim kendisiyle. arastirin. gitmek istediginiz ulke beklentilerinizi karsilayacak mi, oraya uyum saglayacak misniz?

1. gitmek istediginiz ulkeyi belirleyin.
2. gitmek istediginiz ulkeye uygun, avantajli bir kariyer planlayin.
3. gitmek istediginiz ulkenin talep ettigi tum sartlari saglayabileceginizden emin olun.
4. bunlara baslamak icin universote yillari cok gec, lise siralarinda baslayin.
5. kolay degil.
6. yilmayin.

bu satirlari toronto'dan yaziyorum. hayir, hic ama hic kolay olmadi. cok badire atlattim. yaptigim planlama, tabii planlama denilebilirse cok zayifti.
20'li yaslarimin ortasinda goc edecegimi zannederken aptalca kararlar, yanlis planlama, duygusal sebepler derken buraya gelmem 30'lu yaslarimin osunun buldu. inanin yaslandikca gocmenlik kavrami zorlasan bir olgu. gelismis ulkeler beyin gocune acik, ancak genc beyinler tercih siralamasinda geckin beyinlerin onunde yer aliyor.

kolay olmayacak, ancak akillica planlarsaniz, 20'li yaslarinizin ortasinda basarirsiniz, benim dustugum hataya lutfen dusmeyin.

son olarak, lise yillarinda intihara megilliydim. cok yaklastigim, umutsuzluga dustugum anlar oldu. keske 40 yasindaki aigai, 16 yasindaki aigai'a bugun yasadigi fazlasiyla basit, ancak mutlu hayati gosterebilseydi, o depresif ergenin icine biraz umut serpseydi. kisacasi guzel bir gelecek sizi bekliyor, ancak hepsinden once, ne istediginizi bilin, istediginize ulasmak icin kendinize duzgun bir yol haritasi cizin.

chp genel baskani ve 2023 cumhurbaskani adayi; maalesef kaybetti. kilicdaroglu’nu cok severim. her ne kadar gonlumden gecen cumhurbaskani erkan bas, ya da sera kadigil olsa da olsa da solun colu turkiye’de hic sanslari olmadigi olmadigi icin kilicdaroglu digger butun isimler arasinda en icime sinen isimdi. kilicdaroglu bu secim surecinde cok yiprandi. hic haketmedigi halde kirli bir propagandayla karalandi, akla hayale gelmeyecek iftiralara ugradi. cumhuriyet tarihinin en adi secim surecini gecirdik.
turkiye’de muhalefeti kabaca 6 gruba ayirabiliriz.
1. merkez sol goruse yakin, sekuler, sosyal devletten ve ozgurluklerden yana vatandaslar. bu grup chp’nin tabani, %23-24 civari oyu var.
2. merkez sag goruse yakin, sekuler, muhafazakar kisiler. daha cok iyi parti altinda temsil ediliyor. %8-10 arasi.
3. iktidardan yana olmayan, cogunlukla sola daha yakin, etnik olarak kurt agirlikli, ancak kendi icinde politik gorus olarak heterojen bir grup. ulkenin yaklasik %10’unu temsil ediyolar. son secimlerde yesil sol parti altinda birlestiler.
4. ulusalci olarak gecen, fasizst goruslere goz kirpan, cogunlukla sekuler, asiri sag secmen. daha cok zafer ya da memleket partileri altinda toplaniyor. %5 civari oylari var.
5. sosylaist partiler, cogunklukla tip altinda birlesmis olsa da secmen bircok farkli siyasi olusum altinda bolunmus durumda. %2 civari oylari var.
6. akp’ye kusen siyasal islamlacilar. oylari %2 bile degil.
bu 6 grubun toplam oy orani yaklasik maalesef %50’yi buluyor ya da bulmuyor. ancak sorun surada. ıktidari devirmek kendi icinde asla birlesmeyecemis gibi gorunen, yan yan gelmesi neredeyse imkansiz olan 6 grubun hep beraber hareket etmesini gerektiriyor ki turkiye siyasal islam belasindan kurtulsun.
kemal kilicdaroglu bu baglamda bakildiginda dogru adaydi. kilicdaroglu kullandigi birlestirici dil ile 6 gruptan 1-2-3-5 nolu gruplardan neredeyse %100 oy aldi. ıkinci turda 4 ve 6 nolu gruplardan yuksek oranda oy almis olmasina ragmen secim kaybedildi. secimin kaybedilmesindeki kilit nokta 3 ve 4 nolu gruplar. 6 grup icerisinde bir araya gelmesi neredeyse imkansiz olan iki grup. her iki grubunda oy orani maalesef rte’ye karsi secimin kazanilmasi icin elzem.
gelelim kazanacak aday hipotezine. bu hipotez icerisinde iki isim one cikiyor. ılki yavas. maalesef yavas ucuncu gruptan oy alamiyor. muhtemelen aday olsaydi hdp secmeni secimi boykot edecekti. ıkinci isim ise oy orani muhtemelen kilicdaroglu’ndan burun farkiyla yuksek olan imamoglu. kendisini hakkinda adaletsiz ve sacma bir mahkeme karari oldugu icin secimden birkac ay once onu kapatildi. bu durumda elimizde kalan en uygun isim kilicdaroglu. maalesef olmadi. yetmedi.
burada suc kilicdaroglun’dan ziyade adaletsiz ve kirli bir secim propagandasi yonten iktidarda. zafer partisi altinda toplanan sag-fasist kesimi hedeflediler, cunku muhalafet icerisinde en kolay kopacak grup buydu. oncelikle sol goruslu-alevi bir adaya oy vermeye elleri gitmeyecegi gibi.
kilicdaroglu ve chp’nin hatalri da oldu. her seyden once 6 partinin bir arada oldugu ittifak hataidi. akp artigi, turkiye’nin bugun oldugu yere gelmesinde paylari olan davutoglu ve babacan ittifak disinda birakilmaliydi. hele hele bu partilere olmayan oylarina ragmen verilen onlarca milletvekilini hazmedimiyorum. sadullah ergin, mimli homofobik selma aliye kavah gibi isimlerin chp catisi altinda meclise girmis olmasi buyuk bir skandal. etkisiz eleman demorat parti de ittifak icin gereksizdi. bu noktada saadet partisini ayiriyorum. saadet partisi her ne kadar butun olusumuma ters olsa da, en basindan beri akp’ye mualif, bu noktada ittifak icinde yeri olan tek islamci olusum diyebiliriz.
kisacasi en basta dedigim gibi, son derece yipranan kilicdaroglu acilen cekilmeli. yerinde olsam allah belanizi versin deyip 10 kere ayrilmistim. yazik oldu. turkiye erdogan ile icine dustugu dipsiz kuyudan cikmak icin son sansini da kaybetti. turkiye’yi bundan oncesiyle karsilastirilamayacak kadar korkunc gunler bekliyor. ozellikle secim surecinde akil almaz sekilde agizlarina doladiklari lagbtqai+ icin kabus bir surec kapida.

ayh en orospu benmisim ya, sayiyi bilmem aklimda kalan pasaportlar:

kanada, abd, meksika, brezilya, dominik cumhuriyeti, kuba, sili, arjantin, guney afrika cumhuriyeti, mozambik, kongo, fas, misir, irak, suriye, lubnan, maldivler, filipinler, cin, ozbekistan, kazakistan, kirgizistan, rusya, belarus, estonya, romanya, bulgaristan, sirbistan, hirvatistan, yunanistan, italya, ispanya, porteskiz, fransa, birlesik krallik, almanya, isvicre, norvec, danimarka, avustrya, macaristan, belcika, hollanda, azerbaycan, ermenistan, yeni zellanda, avustralya bulunuyor.
sayi hakkinda hicbir fikrim yok, ki 2005-2011 ila 2019'dan gunumuze tek esliyim. secici degilmisim bah.

yabanci bir insanla heteroseksuel evlilik yapmaktan farki oldugunu dusunmuyorum. ya da genel olarak kendi vatandasinizla gerceklestireceginiz herhangi evlilikten temelde farki olmamasi gerektigini dusunuyorum. maalesef farklar mevcut.. evliligim halen vatandsasi oldugum turkiye makamlarinca taninmiyor. turkiye makamlarinca bekar bir vatandasim.ablam da yabanci biri ile evli ancak evliligi heteroseksuel evlilik oldugu icin turkiye makamlarinca taniniyor, ve resmi belgelere gore evli. ablamin esinin turkiye sinirlari icerisinde sahip oldugu haklara benim esim sahip degil. benim esim turkiye'ye ancak turist olarak gelebilir.

eger kredi vermek gerekirse, turkiye'nin toronto konsulusgunda bir memur gecen yil baska bir randevu icin gittigimde medeni durumumda degisiklik olup olmadigini sordu. ona evlendigimi ancak esimin hemcinsim oldugunda turkiye'de evliligimin tanimadigini soyledim. islemlerim bittiginde aylardan haziran oldugundan, guzel bir pride ayi gecirmeme diledi. sanirim turkiye resmi makamlarinda karsilasacagim yegane iyi dilek olarak kalacaktir. yine de, az da olsa umut vermisti.

bu sene 40 yasini dolduracak geckin bir kardesiniz olarak, sizden farkli bir jenarasyondan geliyorum, maalesef trendlerinizi, hayata bakis acinizi anlamakta zorluk cekiyorum. muhtemelen sizler de beni anlamakta zorluk ceersiniz. size tavsiyede bulunmam gerekirse:

turkiye'yi terketmektek icin son derece saglam bir plan yapin. bakin ben liseyi 90'larin sonlarinda, universityi 2000'lerin basinda okudum. turkiye ben gencken de homofobikti, yobazdi ama kisitli da olsa size oranla daha ozgurduk. birkac basit ornek vermek gerekirse, universitede cok az negatif tepki gorerek out yasadim, yeri geldi okulun koridorlarinda erkek arkadasimi optum, sarildik, yeri geldi farkindalik yaratmak icin masalar actik. hepsini gec, huysuz virjin turkiye genelinde yayin yapan bir kanalda drag sov yapiyordu. neyse.

buna ragmen, turkiye'de gelecegimin olmadiginin bilincindeydim. yurt disina, daha medini bir ulkeye goc etmeye lise yillarinda karar verdim.

karar vermesine verdin de be salak, ne plan yaptin?

sanirim turkiye'den bir bok olmayacagi konusunda hem fikiriz. ancak ben yurt disina goc etmek istiyorum dediginiz anda elinizde yasamak istediginiz ulkenin gocmenlik karti belirmiyor.

plan yapin gencler. nereye gitmek istioyrsaniz arastirin. elinizin altinda internet vat, ben 17 yasinda tanistim kendisiyle. arastirin. gitmek istediginiz ulke beklentilerinizi karsilayacak mi, oraya uyum saglayacak misniz?

1. gitmek istediginiz ulkeyi belirleyin.
2. gitmek istediginiz ulkeye uygun, avantajli bir kariyer planlayin.
3. gitmek istediginiz ulkenin talep ettigi tum sartlari saglayabileceginizden emin olun.
4. bunlara baslamak icin universote yillari cok gec, lise siralarinda baslayin.
5. kolay degil.
6. yilmayin.

bu satirlari toronto'dan yaziyorum. hayir, hic ama hic kolay olmadi. cok badire atlattim. yaptigim planlama, tabii planlama denilebilirse cok zayifti.
20'li yaslarimin ortasinda goc edecegimi zannederken aptalca kararlar, yanlis planlama, duygusal sebepler derken buraya gelmem 30'lu yaslarimin osunun buldu. inanin yaslandikca gocmenlik kavrami zorlasan bir olgu. gelismis ulkeler beyin gocune acik, ancak genc beyinler tercih siralamasinda geckin beyinlerin onunde yer aliyor.

kolay olmayacak, ancak akillica planlarsaniz, 20'li yaslarinizin ortasinda basarirsiniz, benim dustugum hataya lutfen dusmeyin.

son olarak, lise yillarinda intihara megilliydim. cok yaklastigim, umutsuzluga dustugum anlar oldu. keske 40 yasindaki aigai, 16 yasindaki aigai'a bugun yasadigi fazlasiyla basit, ancak mutlu hayati gosterebilseydi, o depresif ergenin icine biraz umut serpseydi. kisacasi guzel bir gelecek sizi bekliyor, ancak hepsinden once, ne istediginizi bilin, istediginize ulasmak icin kendinize duzgun bir yol haritasi cizin.

prensip olarak bu sozlukte yazmamaya kararliydim, ancak bu konuda bir istisna yapiyorum.

gectigimiz ay icerisinde 4 yildir beraber oldugum erkek arkadasim ile kanada'de gerceklestirdigim evlilik.

her seyden once bir insan hakkidir. ancak evliligim halen vatandasi oldugum ulkede gecerli degil.

her ne kadar donmeye niyetim olmasa dakarsilastirma amacli hem ablam hem ben kanada vatandaslari ile evliyiz, ablam karsi cinseten biriyle evli:

1. ablamin esi ablamla beraber turkiye'de yasama hakkina sahip, benim esim ancak turist olarak 6 ay kalabiliyor.
2. ablam tc makamlarinda(kimlik-pasaport) esinin soyadini kendi soyadiyla beraber kullaniyor. ben kanada makamlarinda esimin soyadini kullansam da turk makamlari evliligimi gecersiz saydigi icin turkiye kimliklerimde ismim kanada kimlirimden farkli.
3. ablamin esi ablamin turkiye'deki mal varliginin mirascisi iken, benim esim benim varligimin mirascisi degil.

kisacasi evet evlendim, ama turkiye evliligim gecersiz.

cumartesi sabah 6'da konsoloslugun kapisina dikilip oyumu kullanacagim. elimizde kalan son demokratik hak. cok fazla umidim yok, neredeyse hic yok, ama belki bu defa bir seyler degisir. muhalefet 14 mayis'ta gerceklestirdigi hatalardan ders cikarir. 28 mayis kopruden once son cikis. eger turkieye'de olsam mutlaka sandik gorevlisi olmak icin basvururdum. tek istegim hayatina marmaray treni altinda son veren gencimiz gibi umutsuzluga kapilan genclerin baharlara uyanmasi.

uzun zamandır yazmak istediğim başlık. kısmet bugüneymiş. konu erkekler olunca tipim yok. genç-yaşlı-ten rengi-zayıf-şişman-kaslı demeden çoğundan hoşlanıyorum, kısacası bir tipim yok. birlikte oluğum erkeklerin yaşı 17-72 arasında boy 150-210 arasında kilo 50-200 arasında, pasaport 50'den fazla şekline. hayatımın bir kısmını da tam bir slut olarak yaşadığım da bir giz değil. neyse, konu bu değil, gel-git 30lu yaşlarımın sonunda kendimden 20 yaş büyük bir adama aşık oldum, hadi bu yetmedim, herifin evlenme teklifine de salya sümük evet dedim. burada yazacamayacağım kadar özel bir teklifti.
eşime 2016'da montreal'de geçirdiğim kısa 3 günde tanıştığımızda aşık olmadım. kinky yanlarıma iyi geliyordu. neyse. hayatımın en güzel yılı olan 2016'dan sonra en zorlu yıllarından 2017'in geleceğinden hiç haberim yok. rené ben hiç bırakmadı. o zorlu zamanımda hep yanımda oldu. mozambik'te yaşadığım 1.5 yıl boyunca hep bir telefon uzağımdaydı. beni dinledi. neyse gel zaman git zaman kanada'ya geldim yerleştim. covid oldu falan. adam beni yavaş yavaş kendine aşık etti. onun olmadığı bir hayatı, ona sarılıp uyumadığım bir geceyi hayal bile etmek istemiyorum.
ancak bir gerçek var, benden 20 yaş büyük. tip 1 diyabet hastası. 61 yaşında. benimle ne kadar birlikte olacak? neyse ki sağlığı 55 yıldan uzun süredir tip 1 diyabet hastası olan biri için çok iyi olsa da, iç organları 61 değil belki 81 yaşında biri kadar tahribat görmüş. bunlar yadırgayamayacağım gerçekler. onu o kadar çok seviyorum, ona o kadar çok bağımlıyım ki... minicik bir adada, dağ başında yapayalnız yaşıyoruz. şu an ondan başka kimsem yok. en yakınmdaki ablam, arkadaşlarım toronto'da benden 2000 km uzakta. ha bu adaya taşınma fikri tamamen benim, yavaş yavaş kafasına işleyip de ikna ettim. hayatı yavaşlattım. çünkü onunla geçireceğim zaman maalesef sonsuz değil. toronto'nun saçma sapan hayhuyuyla, aptal şehir kaosuyla onunla geçireceğim kısıtlı zamanı katletmek istemedim. cennet parçası bir yere aldım getirdim, kısacası pamuklara sardım.
bu entari istediğim gibi olmadı. kafamda beylik paragraflar kurmuş olsam da, olduğu gibi parmaklarıma geleni yazdım onlar yerine.
özetle. kendinizden büyük bir herifi sevin, beraber olun, ama o herifin, o hiç istemese de bir gün sizi bırakıp gideceği gerçeğine, 50'li yaşlarınızda yalnız kalacağınız gerçeğine kendinizi hazırlayın.
hayat, ilişkiler, sürprizler. kimin ne zaman öleceği hiç belli değil, kiloluyum, bakarsın yarın ben kalp krizi geçirip onu yalnız bıramışım. olur mu olur.
o yüzden eğer seviyorsanız arkanıza bakmayın. öününüze bakın ve o adamla birlikte olun. ama önünüzdeki yılların yaşıtınız biriyle olacağından çok daha kısa olduğunu bilincinde, hayatı her anının dolu dolu yaşayarak onunla birlikte olun.
benim için dolu dolu yaşamak, uzak bir adaya taşınıp doğayla iç içe sessiz bir yaşamı seçmek oldu, siz kendinizin ve onun ne istediğini düşünerek yapın seçimlerinizi.

ayh en orospu benmisim ya, sayiyi bilmem aklimda kalan pasaportlar:

kanada, abd, meksika, brezilya, dominik cumhuriyeti, kuba, sili, arjantin, guney afrika cumhuriyeti, mozambik, kongo, fas, misir, irak, suriye, lubnan, maldivler, filipinler, cin, ozbekistan, kazakistan, kirgizistan, rusya, belarus, estonya, romanya, bulgaristan, sirbistan, hirvatistan, yunanistan, italya, ispanya, porteskiz, fransa, birlesik krallik, almanya, isvicre, norvec, danimarka, avustrya, macaristan, belcika, hollanda, azerbaycan, ermenistan, yeni zellanda, avustralya bulunuyor.
sayi hakkinda hicbir fikrim yok, ki 2005-2011 ila 2019'dan gunumuze tek esliyim. secici degilmisim bah.

prensip olarak bu sozlukte yazmamaya kararliydim, ancak bu konuda bir istisna yapiyorum.

gectigimiz ay icerisinde 4 yildir beraber oldugum erkek arkadasim ile kanada'de gerceklestirdigim evlilik.

her seyden once bir insan hakkidir. ancak evliligim halen vatandasi oldugum ulkede gecerli degil.

her ne kadar donmeye niyetim olmasa dakarsilastirma amacli hem ablam hem ben kanada vatandaslari ile evliyiz, ablam karsi cinseten biriyle evli:

1. ablamin esi ablamla beraber turkiye'de yasama hakkina sahip, benim esim ancak turist olarak 6 ay kalabiliyor.
2. ablam tc makamlarinda(kimlik-pasaport) esinin soyadini kendi soyadiyla beraber kullaniyor. ben kanada makamlarinda esimin soyadini kullansam da turk makamlari evliligimi gecersiz saydigi icin turkiye kimliklerimde ismim kanada kimlirimden farkli.
3. ablamin esi ablamin turkiye'deki mal varliginin mirascisi iken, benim esim benim varligimin mirascisi degil.

kisacasi evet evlendim, ama turkiye evliligim gecersiz.

eskiden buraya dalgasina trol giri yapilirdi, nasil bi yokluksa el alem hornete cevirmis.