liseden bir kız arkadaşıma söyledim inanmadı. geçiştirdi. sonra da aman banane benim sevgilime asılmazsan sorun yok dedi. sonrasında da bu konu hiç konuşulmadı.

söylemeden önce ki korkunun söyledikten sonra yersizliğini fark ettiğim durum :) adı üstünde arkadaş bu yahu tabii ki anlayış gösterecek, destekleyecek .

hiç bir zaman pişman olmadığım olaydır....
kendinizi kabullenseniz de eşcinselliğinizi günlük yaşamınıza aktaramadığınız sürece acı çekeceksiniz....saklanmak insanı yorar...
beni bilenlerin sayısı arttıkça kendime güvenim,geleceğe güvenim daha çok artıyor...
sırrınız size hükmetmesin siz ona hükmedin!!!
hıh!!

hayatım boyunca ya yapamam ben öyle derken çıktım bu gün birine açıldım.
olay söyle bu açıldığım kişi üniversitede sevdiğimdi. * hep böyle alttan alttan da ona hissettirmeye çalışırdım ama hep kapalı ve şaka ile karışık
neyse sabah 4 gibi mesaj attı bana bizde aralıklı 4-5 saat mesajlaştık saçma sapan konular.
sonra nedense olay onur yürüyüşüne dondu bu dalga geçti ve hdp'nin eşcnsel millet vekili ile ilgili de saçma sapan şeyler söyledi.
sonra dedim ki senin böyle biri olduğunu zannetmezdim diye. oda döndü dediki şaka yaptım ben bunun doğuştan olduğunu biliyorum dedi. bende dedim ki mesela sana şimdi eşcinsel olduğumu söylesem ne dersin. muhabbeti veya dostluğunu keser misin diye
o da dedi ki alakası yok. saygı duyarım. bende yumdum gözümü açtım ağzımı herşeyi anlattım uzakta olduğumuz içinde cesaretimle anlattım.*
inanmadı ve yemin et dedi. yemin ettim *
sonra başladı milliyetçi olduğunu ama muhafazakar olmadığıni işte hiç bir zaman homofobik olmadığını ve toplumun baskısını zorluğundan bahsetti ve hiç kimseye anlatmayacağını ve benim de diğer arkadaşlara anlatmam gerektiğini yazdı da yazdı.
yani hoşgörüyle karşıladı sanırım. sonra birden bire abim çağırıyor beni ben seni sonra ararım dedi konuşuruz falan. uzun zaman geçti hala aramadı.
ama bi arkadaşıma anlattığım için çok mutluyum. en azından birine beni gerçek beni anlatıp onun hareketlerini tavrını görme fırsatım oldu. ama sorarsan başkasına anlatırmıyım tabii ki hayır.
bu sanırım ilk ve sondu.
neyse gelişmeleri göreceğiz bakalım hal ve hareketlerinde ne kadar bi değişiklik olur

edit: olayın rehavetiyle ne çok '' dedi, dedim, demiş '' yazmışım *
edit 2 : abim çağırıyor arayacağım konuşur diyeli 4 gün oldu ne aradı nede sordu.4 gündür abisiyle ne konuşuyor acaba *

en yakın arkadaşımı gecenin üçünde arayıp söyledikten sonra aldığım cevap "sabaha kadar bekleyemediğin şey bu muydu allahın belası, iyi git nedimen olduğum sürece ne bok yersen ye" olmuştu. galiba zaten arkadaşlarımı içten içe hep bu soruya verecekleri tepkiyi bilerek seçmişim, o yüzden hiç kötü tepki almadım. hatta çoğu zaman kötü tepkilere karşı beni savunanlar onlar oldular, canlarım.

gelecekteki dusmaniniza verilen büyük bir kozdur.

biseksüel olduğumu ilk açıkladığım insanlar iki tane erkek arkadışımdı.
1.çocuğun tepkisi:so what?
2.çocuğun tepkisi:biz anlamıştık zaten.
sonra harry potter ve ölüm yadigarları konuşmaya devam.ettik
fin

benden küçük 17 yaşında bir kuzenim var. arada sırada istanbul'a gelirler ailecek. malum bizde kalırlar. ben askerdeyken ara ara mesaj atıp dururdu. hem beğeneceğim komik bağlantıları hem de "iyi ki varsın" temalı şeyleri paylaşırdı benimle. bir şeyleri aslında o zaman sezmiştim. bu böyle gidip gelirken ben askerden döndüm nihayetinde yaklaşık 2 ay önce. zaten ev cümbür cemaat toplanmış, 6 aydır görmedikleri beni bekliyor herkes. kuzenim de oradaydı. biz evde büyükler ingilizce anlamıyor diye ingilizce konuşuruz duymalarını istemediğimiz bir şeyden bahsediyorsak eğer. neyse bir gün baya baya konuştuk ve çocuk birden bire neyi var neyi yoksa ortalığa döküverdi. dini inancının olmadığından girdi ve eşcinsellikten çıktı. tabi ben böyle bir şey bekliyordum ama kapı gibi suratıma çarpınca tuhaf geldi. sonra ben bu konuda ne hissediyorsa peşinden gitmesi gerektiğini, onu kimseye aldırış etmeden bu yola vardığı için tebrik ettim. ama kendimden ilk etapta bahsetmedim. ertesi günün önceki gecesinde bunu düşündüm. bana bir kuzen olarak açılması bir nevi hoşuma gitti. benle bir bağ kurduysa bu bağı ben de onunla kurabilirim dedim ve ertesi günün sabahı kahvaltıdan sonra ben de ona açıldım. "biliyordum" zaten dedi. "nasıl yani?, nereden biliyordun?" dedim. o da eşcinsel gibi durmadığımı ama hislerinin kuvvetli olduğunu söyledi. açıldıktan sonra biraz rahatladık sanırım ikimiz de. ama onun dışında gerek akraba gerek arkadaş olsun uzun süre birine açılmayı düşünmüyorum. en yakın arkadaşım açık görüşlü bir insan olsa da, bir gün onunla konuşurken konu gaylerden açılınca, "bir insan bir insanın neden bok deliğini siker ki? aklım almıyor. " demişti. bu sebeple ona açılmayı düşünmüyorum ve de diğerlerine, en azından uzun bir süre.

yıllardır yapamadığım...

benim bu başlıktaki durumum biraz tuhaf keşke birileriyle yüz yüze konuşma şansım olsa yada bir dost içini döküp güzel vakit geçirebileceğin

yakın bir arkadaşla
+ ben eşcinselim?
- şaka yapıyorsun.
+ saçmalama, ne zaman böyle şakalar yaptım?
- aaaa bundan sonra millete 'benim de gay arkadaşım var tamam mı?' diyebileceğim.

başka bir yakın arkadaşımla
+ ben eşcinselim.
- yaaa
(sarılıyoruz sıkı sıkı, tam bu sırada)
- biliyordum sende bir oğlanlık olduğunu.
+ göt!
(sarılmacalar gülmeceler)

derdimi dağa taşa anlatma istediği duyduğum bir zamanlar çakma facemde bi kızla muhabbetim olmuştu. çok az yaşanmışlığın verdiği toy'lukla içimi doldurmuş birikintileri sanal ortamın verdiği özgüvenle a dan z ye dökmüştüm. kız bana o kadar samimi ve sıcak gelmişti ki numaramdan tut aile faceme kadar eklemiştim. bu kadarıyla yetinmeyip istanbula gelirsem kesinlikle benle yüz yüze de görüşecekmiş.vee nihayet o gün geldi kendimi istanbulda buldum. günlerden bir gün kıza mesaj attım istanbuldayim görüşebiliriz diye ne tesadüf ki cumartesi, cumartesi annelerinin yanına istiklale gelmiş o da. her neyse galatasaray lisesinin orada buluştuk. bi de yanında sevgilisi olmasın mi. hayatının tümünü olgunlarla geçiren, ortamdan bile olsa bi gence kendini aciklayamayan ben, bi kadin bi erkek iki hetero arasına düştüm. üstelik çocuk benim hemşerim. bütün enerjim sıfıra indi. öz güvenim yerle bir oldu. olabildiğince ortamdan değilmişim gibi davranıp onlarda bunu bilmiyormuş gibi düşünüp kendimi öyle motive ettim. yoksa utancimdan iki kelime bile konusamazdim. kahve içmek için bi yere geçtiğimizde, biraz sonra sigara içmeye kapıya çıktım. kız arkadaş nezaketinden yanıma gelip hal hatırımı, ilişkimin ne durumda olduğunu sordu. ben ise en bu konuyla alakali iki kelime edebildim en fazla. bu da hayatımın dersi oldu.

demek istediğim tamam her şey dışardan iyi hoş arkadaşlarım bilse daha güzel olurdu diye düşünebiliriz. hatta kaçımız bunu anlatmanın eşiğinden dönmüştür. ama bana sorarsanız bırakın bilmesinler, bırakın telefonunuzu ellerine vermediğinizde malına düşkün sansinlar, bırakın tek sosyal cevren kendileri olduğunu düşünsünler, birakin hayatınızda her zaman şüphe duydukları karanlık yönünüz olsun. emin olun anlatınca asıl o zaman kendini kabullenme sancıları çekersiniz ve en önemlisi en iyi dostunuzla bile hep aynı kalmayacaksiniz.hem yeri doldurulmayacak bir şey değil bu. ortamdan da çok sağlam dostluklar kurabilirsiniz.

büyük bir cesaretle birkaç ay önce yaptığım ve bütün ilişiğini keseceğini düşündüğüm ama taa tekirdağlarda beni yalnız bırakmayan hala yanımda olan canım arkadaşım iyiki varsın

hayatım boyunca yapmayacağım.
etrafımda olan insanlar hepsi homofobik ve biseksüel olanları ayrı bir sapık kefesine koyuyorlar.
bunun dışında bir tane bile eşcinsel arkadaşım yok. ne kadar istesemde bunu tercih eden yine ben ve paranoyaklığım.
içine ata ata çürüyeceksin zalim yorgo!

hayatımın olağan akışı içinde var olan hiçbir arkadaşıma, dostuma söylemedim, hiçbir zaman da eksikliğini duymadım. ne gerek var ya da bilse ne olacak diye düşündüğümden olabilir, bir taraftan da bahsettiğim insanlardan hiçbiri de bana gelip ben heteroseksüelim demedi :)
ama bu yönümüzü paylaşabilmenin, dertleşebilmenin, sorabilmenin eksikliği de önemli bir boşluk, neyse ki o konuda da şanslı bir adamım, farklı amaçlarla tanışıp, uzun dönem bir dostluğa dönüşmüş riyasız, çıkarsız birkaç insan var hayatımda, güvendiğim, saydığım.

bende artık çok da açıklamanın gerekli olmadığını düşünenler tayfasındayım.

bir kere beklediğiniz ilgi oluşmayacak. yani eğer arkadaşınız gerçekten hem heteroseksüel hem homoseksüel arkadaşlığı tatmış birisi değilse genç yaşlarda o da size nasıl davranması gerektiğini bilmediği için garip bir durum oluşabiliyor. arkadaşınız sizi sevmeye devam eder, durumunuzu kabullenir ancak durum ona da yabancı olduğu için ya mevzu hiç yokmuş gibi olmaya devam ediyor, ya da durup dururken bu konu açılabiliyor.

tabi burada açılım sonunda arkadaşınızın sizi faggot olarak görmediği durumdan bahsediyorum. bir de bunun sizinle tekrar konuşmaktan korkan, aman bana da gay derler diye düşünen türleri var. henüz öylesiyle tanışmadım ama ihtimal olduğu gerçeğini unutmamak lazım.

boşverin gerçekten. insanlar birçok konuda sizi tanımadan hakkınızda çok çeşitli şeyler zaten düşünüyor. tahminlerde bulunuyor. bu da onlardan biri olsun. bu sizin özel hayatınız, öyle de kalsın.

illa da açılacağım diyorsanız da bunu sınırlı sayıda tutun. toplumun çoğundan farklı olduğumuz için bunu bazen duyurma ihtiyacı hepimiz hissediyoruz. en azından bunu, buna değecek kişilere yapın.

en yakın arkadaşıma söylemiştim. çok şaşırtıcı bir şekilde soğuk kanlılıkla karşıladı. tek birşey dedi benim yanımda böyle konuları konuşma yeter dedi. yani haklı olaraktan böyle birşey diyor ilgilisini çekmeyen konular. ben bi yere gidecek olsam ona söylerdim en azından bilirdi nerede olduğumu. bazen de sorardı ne yaptın diye felan xdxdxd. en azından bir kere denedim başka da denemem muhtemelen

her zamanki gibi kafa güzel, bir anlık gaza geldim söyledim, arkadaş rahatladı. dedi "ben seni şu ana kadar sosyopat sanıyordum meğer işin gerçeği farklıymış rahatladım şimdi".

hayatımda böyle bir şey yapma ihtimalim yok.

beni özgürleştiren ve psikolojimi düzelten şey oldu arkadaşlarıma açılmak. biraz zor ve çileli bir süreç oldu zira hala kolay söyleyemiyorum, ama ıkına sıkıla da olsa bütün yakın arkadaşlarıma zaman içinde açıldım. hepsiyle de arkadaşlığımız resmen yeni bir üst aşamaya geçti. hayatımın çok ciddi bir kısmını saklamadan, özgürce konuşmak, hayatı paylaşmak kadar özgürleştirici bir şey yok. tersi durum bana ciddi bir depresyon olarak geri dönmüştü ayrıca.

işin garip yanı, o kadar arkadaşıma açıldım, buna rağmen samimiyet hissettiğim yeni birine açılması benim için hala çok zor. geçmeyecek galiba bunun zorluğu hiç bir zaman.