saniyorum turkiye’yi terketmemle ayni sebeplere dayaniyor.

turkiye’de yasayacaksam istanbul’da yasamaliyim diyen biriydim cunku ne ararsan orda buluyorsun. fakat yasam asiri maliyetliydi. zaten adam akilli etkinlik sayisi oldukca dusmustu. gitmek istediklerim icin de sacma paralar oder olmustum. trafik berbatti. her yerde kuyruk bekliyordum. ve artik insan kalitesinin oldukca dustugunu gormeye baslamistim. isim beni artik tatmin etmiyordu, gece gunduz mevhumu nerdeyse hic yoktu ve liyakatsiz kisilerin kariyerlerinde ilerlemesini gormekten yorulmustum. dusun bir gun ikea’ya gittigimde, yoneticim bana mesaj atti ve 2 saat ikea’da bi sandalyeye oturup isi yapip yolladim ve ikea’dan almak istedigim seyleri bile alamadan bir saat araba kullanip geldigim dukkandan bir saat daha araba kullanarak eve geri donmek zorunda kaldim ve yoneticim bana mesaji aksam 8’de atmisti. baska bir gun mesajina gece 11’de dondugum icin bana ertesi gun kizmisti ve mesaji bana aksam 9’da atmisti ve ben o an konserdeydim. ve olasi bir depremde de olmek istemiyordum. ve bircok yakin arkadasim ulkeyi bir bir terk ediyordu.