yok sayılan bireyin kendini kabul ettirme çabasıyla devam eder.
çoğunluğun oluşturduğu protokol tarafından yargılanılmış olmak şöyle dursun, o yargı altında ezilmek bünyede hasarlara yol açar. hadi ya? benim varlığıma başka bir insan olan sen karar vereceksin ha?

bu yargı sahiplerinin tanrıya bağlı insanlar olarak nitelendirilmesi ayrı bir alay konusu. tanrının görevine ortak mı oldun sen? öyle ya var eden de yok edende odur.
bence bir insandan nefret edilebilir, o insana belki tüm kötü duygular beslenebilir lakin yok sayılamaz. kimsenin bu hadde sahip olduğunu düşünmüyorum.

tabi bu söylediklerim, homofobizm, ırkçılık gibi aşırı durumlara daha uygun.

paul ekmanın psikolojiyle ilgili bir kitabını okumuşluğum var, o satırları unutmam mümkün değil.
"bir insana yapılabilecek en büyük işkence yok olduğunu hissettirmektir." fiziksel darbelerden daha güçlü bir etki yani. *