emekçi ve işçinin yine arka planda kaldığı bir danışıklı dövüş gösterisi daha sona erdi.
yolları kapatan hatta köprü ayaklarını ayağa kaldıran bir iktidar yine diktatörlüğünü dosta düşmana kanıtlamış oldu.emekçiyle uzaktan yakından alakası olmayan kronik muhalif devlet işçisi konforunu yaşayan dinazor işçi sendikaları yine ferman padişahınsa taksim bizimdir edalarıyla gayet şovenist şekilde gaz yedi.
konfeksiyon atölyelerin de ciğerleri sökülen,tuzla da gemi güvertelerinden düşüp kafası çatlayıp ölen işçilerin isimleri dostlar alış verişte görsün usulü dile getirildi.
bünyelerin deki gazlarla yine sermayenin emek sömürüsüyle ürettiği arabalarına binip,ışıklarda önlerine atlayan minik emekcileri azarladılar.akşam günün kritiklerini yapmak için gittikleri lokantada garsonun ter kokusundan şikayet edip brujuva özentili hayatlarına devam edecekler o kadar.
bayramın esas sahibi emekçiler ise her gün gibi bugün de çalıştılar.akşam haberlerin de kendileri adına yapılmış bu tiyatro gösterisine bakıp okkalı küfür edecekler o kadar.