hayatımdaki ilk reel buluşmamı bu akşam gerçekleştirdim. beklerken heyecandan tir tir titriyordum. garipti. sonra o geldi. gayet sevecen bir tavırla selamlaştık. elim ayağıma dolaştı ne diyeceğimi ne yapacağımı bilemedim. yine de konuştuk. bazen sustuk bakıştık sadece. elimi okşadı sonra. pamuk gibi yumuşacık, dedi. mutlu oldum. daha sonra ayrılmadan önce karşıdan karşıya geçerken elini omzuma attı. güvende hissettim. hiçbir şey bana zarar veremeyecekmiş gibi. çok değerliymişim gibi. daha sonra saçımla oynadı. küçük bir çocuk gibi hissettim. en sonunda ise otobüs gelene kadar beni bekledi, izledi ve bana gülümsedi, ayrıldık. tamamen ayrılacağımız aklıma gelmezdi ama insanoğlu işte kimseye güven olmuyor. taşınıyormuş buradan. uzun mesafe ilişkisi zormuş. fakat ben beklerdim, ne olursa olsun severdim. olmadı. sevilmek ve sevmek bana nasip olmadı. umutlanıp umutlanıp bir anda yere çakıldım sadece. üzüldüm. yaşanabilecek güzel şeylerin yaşanmayacak olmasına üzüldüm.

neyse günlük, çok konuştum. iyi geceler.