bugün işyerinde yeni başlayan ve beni çok seven bir kız, bana bir başka kız arkadaşının resimlerini gösterdi ve "hoşlanırsan sana ayarlayabilirim, uyacağınızı düşünüyorum" dedi. kızın fotolarına baktım, kız hakikaten bebek gibi, çok güzel biri. "ya bu kız çok güzel, bunun nasıl manitası olmaz?" dedim, bir süredir yalnızmış, ayarlamak için tam zamanıymış, hem de çok şeker sempatik birisiymiş. valla referans olan kız da çok tatlı biri olduğundan, muhtemelen hakikaten de öyle biri. ayrıca bana önceden "kız arkadaşın var mı?" diye de sormuştu, biliyor olmadığını. hani öyle arada derede kaldımki, ne diyeceğimi bilemedim. hem onun hem benim sevgilim yok diye biliyor, e kız çok güzel, ikimizi de tanıyor, yani bu durumda kızla ilgilenmeyecek olmam çok saçma olacak. valla kem küm ettim, "kız çok güzelmiş, ben ona fazla gelirim" falan diye geveledim. benim arkadaşım baktı ben mıy mıy, o da geçiştirdi o zaman, fazla ısrar etmedi. zaten öyle ısrar edecek biri de değil. ama kız çok güzel olmasına rağmen benim içimde zerre ilgi kırıntısı uyanmadı, napim amk...

ben böyle bir durumda kalmış olmaktan ve düzgün mantıklı bir şekilde geçiştirememiş de olmaktan, kızın karşısında mıy mıy diye konuşmaktan dolayı canım sıkıldı. öyle mıy mıy bir tip değilim, olmak da istemiyorum zaten, ama mıymıntılıktan başkta yatacak bir yer göremedim o an. aslında içimden çok fazla "sikerler ya, ben kızlardan hoşlanmıyorum ayşecim" diyesim gelmedi değil, zaten bu aralar etrafımdakiler iyice açılasım var. ama ayşe işyerimden biri ve işyerindekilere açılmayı, en azından bu etapta hala riskli buluyorum, karar verebilmiş değilim. o nedenle bu şekilde gelişti olaylar.

tavsiyesi olanların tavsiyelerine açığım valla. eve geldim, oturdum bunu yazdım, o kadar içime oturdu. gerçi şimdiye kadar hayatımda içime oturan pek çok şey oldu ama bu aralar kendimi daha fazla ezdirmeme konusunda iyice doldurduğum ve gazda olduğum için, bu seferki daha bi canımı sıktı sanırım. eskiden yapacak birşey yok deyip sineye çekip, unutuyordum.