çok yalnız olduğum ve mutsuz olduğum bir dönem,başkalarının mutlu olmalarından hiç haz etmiyorum.çok korkunç bir dönemdeydim.iki kişi ormanın derinliklerinde baş başa otururken,ben ise gidip hardul hurdul oralarda dolanıp,olayın romatikliğini bozup yüzlerine fener tutup sohbet yapmıştım.gıcık olmuşlardı tabii.sonradan iğrendim kendimden.aslında her davranışın altında yatan bambaşka sebepler olabiliyor.neyse bu çirkin davranışımı itirafta bulundum...zaten kimse beni tanımıyor buradan,rahat rahat bir defter gibi kullanabilirim burayı.