"hangi hoşafın üzümüyüm eşşeğim hangi baytarda kaldı" şeklinde dosyalanan ilişki formuna dönüşmüş aşkımdır. genel itibariyle sınırlarda hazlar ve üzüntüler yaşatmasını sonraları kezbanlığımdan ziyade eşşekliğime yormuştum.*** ilk başarısızlığımdı. ancak en fazla tecrübeyi sağlatan olmuştu. ilişkinin karşılıklı emek vermek olduğunu; diğer taraf emek vermek konusunda çekinceli davranıyorsa temkinli adımlar atılmasını ve olaya "yatıyoz - kalkıoz, keyfimiz yerinde" şeklinde bakılmasını yani güvenli şeritte durmak gerektiğini öğretmişti. öğrettiği diğer şey ise, tek başıma yaşadığım evimin sınırlarının gizlilik bahanesiyle aynı zamanda ilişkinin de coğrafi sınırları olmasının sonradan benim götüme girecek olmasıydı. zira geriye kalan yoğun anılar o evle ve eşyalarla somutlaşmıştı. son olarak da, dürüstlük konusunun aslında ne anlama geldiğini ve aldatmanın sadece gidip başkalarıyla yatıp-kalkmak olmadığını bu ilişkide öğrendim.

"ve elbet biz de bu aşkta büyüyecek,
her şeyi bir başka aşka erteleyeceğiz."