‎''ama ne hoş bir hayal vardır hüzünde! insan, sonunda hayallerinin kalıcı olacağını, sürekli gerginliğinin içinde cılızlaşacağını, çünkü eski ideallerinden artık kurtulmakta olduğunu, canlandığını hisseder… dağılır bütün hayalleri, parça parça olur. başka bir yaşamı yoksa, bu parçalardan yeniden bir yaşam kurmak kalır ona. öte yandan ruhu başka bir şey talep eder ondan, başka bir şey ister! boş yere aranır durur hayalperest eski hayallerinin külleri içinde, ateşi yeniden tutuşturmak için bir köz arar küllerin arasında. soğuyan kalbini yeniden canlanan ateşle ısıtmak, önceleri öylesine güzel, sevimli olan, onu duygulandıran, kanını kaynatan, gözlerinden yaşlar boşaltan, onu öylesine güzel aldatan şeyleri arar… ''

dostoyevski - beyaz geceler