"yazar" olmanın içini dolduran, herkesin meyilli olduğu genel beğeni seviyesinde yazmak yerine kişisel öngörüsü olan yazar.* böyle boş beleş insan prototip'ine yönelik sayfalarca yardırmak mümkün olabiliyorken; konu okumadığım(okuyamadığım) şeylere bile el attığında ilgi çekici hale getirebilen biri olunca ister istemez duraksayıp ne yazacağımı ciddi anlamda düşünüyorum.

hakkında o kadar şey yazılmış ama benim anladığım şu: "bazen işler böyle yürür, filiz bir el at dersin ve her şey yoluna girer."

davet: bir gün evime gelmeni çok isterim, pirzola yeriz, hatta buzdolabında sucuk bile var olmadı bara falan çıkarız. uyuma vakti gelip sabaha doğru yaklaşılınca tavana bakarak aklımızdan geçenlere güler; yan odadan konuşmanın gereksizliğini düşünüp aynı odaya hücum ederek attığımız kahkahalara bakıp tekrar tekrar güleriz.