ahmet arifin en sevdiğim şiirlerinden birini yazarım heralde. mektup bilemedim şimdi...

"...

neden, neden alnındaki yıkkınlık,
bakışlarındaki öldüren buğu?
kaç yol aglamaklı oluyorum geceleri...
nasıl da almış aklımı,
sürmüş, filiz vermiş içimde sevdan,
dost, düşman söz eder kendi kavlince,
kınanmak, yiğit başına.
bu, ne ayıp, ne de yasak,
öylece bir gerçek, kendi halinde,
belki, yaşamama sebep...

evet, ağlamakli oluyorum, demdir bu.
hani, kurşun sıksan geçmez geceden,
anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık...
ve zehir - zıkkım cigaram.
gene bir cehennem var yastığımda,
gel artik...

..."

bi de malumunuz göğe bakma durağı var turgut uyarın. o da şaaapılabilir