önemli olan anlaşabilmektir. her türlü anlaşabilmektir. olgunlar genelde pek çok şeye doydukları için heyecanlı olmuyorlar ancak 18 yaşında bir oğlanın coşkusuna sahip olanlar da yok değil. benim görüşüm sevmekten yana. gönül sevdiği zaman yaşın pek önemi olmuyor. yani benim sevgiliden anladığım bu.

fuck buddy derseniz, genç olanı iyidir.

ne dusunuyorum biliyor musunuz? ihtimaller... var oluslarin hepsi ihtimaller uzerine kurulu. hepimiz bir ihtimalin getirisiyiz ve bir olasiligin kusuratiyiz. bir insani sevgili sifatina koyabilmek icin yas sarti koymak cok ama çok üzücü geliyor. niye biliyor musunuz? çünkü olgunluk yukarıda da bahsedildiği gibi zihniyet ile, düşünce ile alakalıdır. neden bir insan sizi sevebilmek için o yaşta veya şu yaşta olmalı? huyu, suyu, karakteri, niyeti iyi ve güzel olsa, tek derdi sizinle mutlu ve mesut olsa , sizi gulumsetmek olsa ve siz de bu ihtimale inanip omurluk bir hikayeye yol acsaniz? olumsuz dusunmenin buyuk resme bakildiginda pek bir faydasi yok o yuzden olasi iliskinizin önünü arkasini dusunup olasi engelleri bir bir siralamayi birakin. olumlu dusunmeye sartlanirsaniz eminim guzel seyler yasanacak . cunku biz insanlar, istedikten sonra bir seyleri olduruyoruz. bu yuzden guzele ve iyiye inanip onu oldurmak sadece bize bagli. elbetteki zevkler dogrultusunda hoslandigimiz bicim ve sekiller secici kimligimizi oluşturuyor. zayif sevene kiloluyu, kilolu sevene zayifi sevdiremezsiniz mesela cunku onun filtresi budur. suzgecinden gecmez, gecemez. kimseye de sevmedigi
, istemedigi seyleri dayatmak o insani mutlu etmez. konumuz ile birlestirecegim nokta su ; birisini begenebiliyor, hoslanabiliyor, ilgi duyabiliyorsaniz o kisinin yasina bakmayin . o kişinin nasil bir insan olduğuna ve sizin hayatinizda hangi insan olabilecegine bakin . sekilci kimliginize uydurabildiginiz insanlara ihtimallerin kapılarını aralayin, onlari ellerinde olmayan yasamis olduklari sureye gore yok saymayin. sevelim sevilelim bu dunya kimseye kalmaz.

eşcinsellik gibi bu da tercih değildir. insanların yaşının en yüksek 35 olduğu bi dünya varsayarsak şu anki hislerimle beraber, kesinlikle o dünyada hetero olurdum.

yok gençmiş de çok olgun düşünürmüş, yok bazı yaşlılar varmış ta beyni olgunlaşamamışmış geçin bunları. bunları düşünen adamın yaş takıntısı yoktur zaten. bu durumdakilere tavsiyem yaşınıza en yakın olan kişilerle yaşayın ne yaşayacaksanız. dışardan baba oğul gibi durmak hiç hoş bi görüntü değildir bence.

kısıtlı tecrübelerimden anladığım kadarıyla olgun sevgili daha iyi. yaşı yaşıma uygun çocuklarla da çıktım ama niyeyse yürümedi. belki yürüyecek olan bana denk gelmemiştir. benden 8-10 yaş büyük tiplerle çok güzel anlaşmıştım, birbirimizin dilinden çok iyi anlıyorduk.
şimdi genellemiş gibi oldum. asıl önemli olan uyumdur tabii de, olgunundan olursa sanki daha tatlı oluyo gibi ne bileyim. genç olunca diğer bütün farklar ön plana çıkıyor. olgun deyince de götünün kılları kadayıf olmuş dedeleri söylemiyorum. benim olgun tarifim 30-40 yaş arası. gerçi ben de çok bebek sayılmam ya.

açılın bu başlığa önyargılarımla geldim.

olgun geylere gıcık oluyorum öncelikle. neden oluyorum? çünkü akılları hep şeylerinde. o babacan, sakin görüntünün altında arzular şelale. bu çok kötü bir şey. çünkü sevgili dediğinle konuşmak, başka şeyler paylaşmak istersin. olgunlarda ise bu yok. sürekli bir arzulama hali. yaşı olduğu için terslenmeyi de kaldıramıyor. oysaki yeri geldiğinde kavga da edilmeli, atarlanılmalı bence. sağlıklı olan bu diye düşünüyorum.

genç sevgili ise arzular şelale olsa bile uyardığında kendine bi ayar çeker. ustaca saklamaya çalışmaz. seninle sadece seks için ilgileniyorsa olgunlar gibi numara yapmaz. aşıkmış taklidi yapmaz ve yapamaz. (istisnalar da kaideyi bozmaz)

öğrenmeye hevesliyse olgun, öğretmeye hevesliyse genç sevgili tercih edilebilir. bu da bir bakış açısı. olamaz mı olabilir.

bıkmıyordu insanoğlu kendini her şekilde her koşulda kategorileştirmeye!

benim gibi gençleri domine edişleri paha biçilemez