nazım hikmet'in dediği gibi "bence şimdi sen de herkes gibisin". "herkes gibi olmana sebep olduğun için seni, herkesten farklı olabileceğini düşündüğüm için de kendimi affetmeyeceğim." demiştim günün birinde kendi kendime. sonuç olarak aynı şeyleri tekrar tekrar dedim. her seferinde de "seni" dediğimi affettim ama kendimi hiç bir zaman affetmedim, uzun bir süre de affedemeyeceğim sanırım. neyse bu da böyle bi anımdı. yeri gelmişken içimi dökmek istedim sadece.
not: duygulanan çıksın gençler kasıyo *