yıllardır yok sayılan lgbti güruhunun kürdistan'ı yok hükmünde görmesi öğrenilmiş çaresizliğin bilişsel yanılgı (bkz: cognitive dissonance) ekseninden bir günlük hayat öğretisi olarak kabul edilebilir lakin insanların her ne sebeple olursa olsun ister devlet, ister örgüt eli ile öldürülmesine ses çıkarmamak iki yüzlülüğüne biz zaten (bkz: geziyi üçüncü günden sonra desteklemedimciler), (bkz: aşka saygım var ama ramazanda yürüyüş mü olurmuşçular), (bkz: ankara katliamı sırasında pkk yandaşları da öldüler oh olsuncular) ve (bkz: suruçtan başka oyuncak götürülecek yer mi yoktucular) da yeterince şahit olduk ve tecrübe ettik. asıl kanı donduran gerçek, uğruna savaşılan bayrağın rengi ne olursa olsun (hiç olmayan bayrak en güzelidir ki bu ayrı tartışma konusu), ekosistem dahilinde hiçbir toprak parçasının kendisine hiçbir zaman ait olamayacağının kabulünü hala bilinç düzeyinde gerçekleştirememiş insanoğlunun var gücü ile katliama doymamasıdır. çocukların ölümüne hala öte saf ya da beri saftan hangisini destekler nitelikte olursa olsun mantığa bürüyecek açıklamalar yapmaya çalışanların, insan canına kasteden her bir oluşumu destekler nitelikte teşvik edenlerin en kısa zamanda kendi kötü niyetleri düzeyinde layık olduğu sona kendilerini itmelerini dilemekteyim. yaşamak varken ötekini, farklı olanı yok etmeyi akla yatkın tek çözüm sanan ve bununla övünen en denyo tür olarak yine kendi ellerimizle yazdığımız beş para etmeyecek tarihe çoktan geçtik. kendini kendi kendine doğada en üstün tür olarak ilan etmiş ve bununla her fırsatta doğaya her istediğini yapabilme hakkını kendinde gören "insan" türünü fazla ciddiye almamak her zaman en doğru seçenek olarak saklı kalmalıdır. yeterince duyar kastıysam son incelemeleri yapıp entrymi göndereyim. aaaa büyük atıp tutunca açık kalmış olmalı caps lock off.