geleneksel aile modellerinde şiddetle tavsiye edilen bir durumdur. aslında memur olmak istemezsiniz ama yıllarca egonuz bu şekilde dolduğu için hayallerinizle entegre haline gelmiştir. farkında olmadan bir bakmışsınız ki memur olmuşsunuz. "ama ben böyle olmayacağdım" dediğinizde iş işten çoktan geçmiştir. çünkü devletin o stabil-rutin temposuna çok güzel uyum sağlamışsınızdır ve istifayı göze alıp hayalleirnizin peşinden koşmaya cesaret edemezsiniz. dış görüntün tamamen kitaplarda yazdığı gibi olma zorunluluğu taşıdığı için basit rötüşlar bile sizi mutlu eder. örneğin kanvas giydiğinizde kendinizi masmavi kot giymiş gibi veya spor gömlek giydiğinizde de "bugün harikayım lan!" diyebiliyorsunuz.

aileler pek bi mutlu memur evlatları adına, evlatlar hiç o kafada değil canım ya.