hayatim boyunca cevremdekileri mutlu etmek ve bir birey sayilmak icin yasadim lise ortaokul ve universitede yasadigim olaylar beni delirti nefes alamiyorum sanki sozluk biraz antidepresan gibi guzel insanlar var...son yasadigim olayda 2 yil birlikte calistigim arkadaslarim dogum gunumu unuttu sallamadi ha lafta iyiyiz mukemmeliz falan benim haricim birinin dogum gununde organizeler yapildi pastalar suprizler ozendim bunlar bana ayarlar biseyler kardesleriydim dostlariyim diye ama yok tinlamadilar arkadasi bir mozaik pasta aldi dedim ahaa geliyo supriz yok gelmedi bisey kendine almis fotosunu cekeyim koyayim dedim yok dedim bu dogum gunude perte cikti ailem bile hatirlamadi tamam cocukca bisey ama olmadi...dogum gunu bosver insan yerine konulmak onemliydi onlarin dogum gununde mesaj yada cok sevdigi biseyi almak benim vicdanimi ve mutluluk verirdi fakat olmadi sozluk disinda 5 kisi kutladi yapcak bisey yok olsem kalsam ruhlari haberleri olmayacak ha gecmis dogum gunu organizyonu yapmazlar bana yada yaparlarsa zorlama olur sanki ustune ustluk flort adayim banada tekmeyi vurdu o kadar gorusmemize ragmen bugun ne aldattim ama uzuldum mutlu olamiyorum