döneminin biraz arka planında kalmış bir melis sökmen parçasıdır.
özlediğim bir sen varsın
bir de o saf çocukluğum
bana kalsa büyümezdim
belki ondan burukluğum
yağmur düşer kirpiklerime
ağlardım sebepsizce
buhar olurdu soluklarım
resim çizerdim pencereme
ellerime dolardım
tutam tutam saçlarını
söyleyecek laf bulamaz
tekrarlardım adını