bir süre sonra kabak tadı vermeye başlayan eylem. insan doğası gereği midir yoksa benim doğam mı böyle bilemiyorum. uzun süre özleyip hala kavuşamıyorsan bu özlem duygusu yerini öfkeye hatta ve hatta nefrete bırakıyor. sonunda kavuşacağından eminsen tatlı bir yorgunluk bu ama pek umudun yoksa kavuşacağına dair, insanı yıpratmaktan başka bir işe yaramıyor maalesef. o yüzden süreç odaklı değil sonuç odaklı olun canlarım kendinizi yıpratmayın ben ettim siz etmeyin. (bkz: şeker ablayken ben) *