benzer bir durumu bende yaşamıştım. psikoloğum eşcinsel duygularımın annemin sınır koymaması ve babamında ilgisiz olmasından kaynaklı olduğunu, ailemden uzak yaşamamın beni güçlendireceğini söylemişti. bunun üzerine bir de terapilerde aile ile ilişkiler değerlendirildikçe krizler yaşayıp ailem ile bağlarımı koparmıştım. beş sene kadar görüşmedik ailemle. sonra barıştık.

şimdi bakınca bir yandan üzülüyorum. ailemi kaybetmekten çok korkuyorum. annemi de babamı da çok seviyorum. beş sene görüşmemiş olmak hayatlarımız için bir kayıp. ama diğer yandan bu beş sene içinde ben içimdeki kin ve zehiri kustum, ailem psikolojik destek aldılar ve biraz da olsun kendi hislerini özgürleştirdiler. eskisinden daha iyi bir ilişkimiz ve bağımız olduğunu söyleyebilirim.

bu psikolog mevzularında her dediğini yapmamak gerekir her şeyden önce. kafana yatanı, içine sineni, mantığına uyanı yapmalısın. psikolog sadece danışmandır direksiyon kişinin kendisindedir.

ben anlattıklarından büyük oranda senin kusurlu olduğunu düşündüm. çünkü dolaylı yoldan eşcinsel olduğunu göster demiş sadece. bu da çok doğru bir tavsiye. yani bir eşcinsel film izleyebilirdiniz, bir arkadaşınla tanıştırabilirdin vs. dildo ve kayganlaştırıcıyı heteroseksüel birisi bıraksa ona da tepki verirdi insanlar bence. psikoloğun burada devreye girmemesi hatalı olmuş. yani eşcinsellik cinsellikten ibaret değildir, dildo yerine başka şeyler yapmalısın demeliydi kanımca. ama dediğim gibi bu şekilde yönlendirsin yada yönlendirmesin direksiyon sende, sorumlulukta sende demek ki.