hayvanların zaten hepsi melek. ama bu sokak köpekleri bana daha bir mahsun gelir hep. kediler gibi falan size salça olmazlar. ya havlarlar ya sakin sakin bakarlar, yanınızdan geçip giderler. onlara mama ve su koymaya özen gösteririm.

toplumumuz, kutuplaşacak konu bulamamış gibi son zamanlarda bu konuya yapıştı. minderin bir köşesinde dosta güven, düşmana korku salan ve köpeklerden nefret eden yurdum insanı, diğer köşesinde ise her seferinde süt çocuğu, moda bebesi diye hor görülüp itilen hayvanseverler. fakat benim anlayamadığım; kükrese dağları devirecek yurdum insanının, sokaktaki köpekten nasıl korunacağını bilmeyip, korkudan aklını yitirmesi. ortamlarda, küçümsedikleri hayvanseverlerin ise en ıssız, en köhne yerlerde bu canlar için gözünü kirpmadan gerçek kahramanlar gibi canhıraş çırpınması. hayvansever biri olarak, ben de konunun hayvanlar lehine sonuçlanmasını istiyorum tabii. sokak köpeklerinden korkmak bana komik geliyor. küçük çocukların başında durmayıp, sorumsuzluk yapan ebeveynler, çocukları zarar görünce kendi günahlarını bu canlara yükleyerek vicdan rahatlatacaklarını sanıyorlar da yok öyle yağma. anne baba oluyorsan sorumluluk alacaksın. ben daha 7-8 yaşındayken sokak köpeklerinden nasıl korunacağımı bana öğreten anne babama da selam olsun.

saldırılana kadar ne zararı var ki derdim, şimdi toplatılmazsa sonu* daha kötü. yok abi bu böyle devam etmez. hadi biz yetişkiniz ne bok yediğimizi biliyoruz, bilinçliyiz; çoluk çocuk görse parçalar bunlar. köyde kasabadaki ısıran, şuursuz köpeklerin vurulduğu sisteme geçilecek yoksa.