zaman zaman kendimle çatıştığım dönemler olur; böyle anlarda kaçmak isterim kendimde, kızgınlığımdan, beni ben yapan düşünce sarmallarımdan, boşluğumdan, ayağımın altında kayıp giden tabureden, beynime dolanan iplerden, soru ve ünlem işaretlerinden ama en çon virgüllerden, hareket saati hiç gelmeyen yolcusuz vapurlardan, boş tramvaylardan, sokaklardan, kedilerden... boş bir semtin ışıkları altında duş almak isteme cesaretsizliğimin kaçıncı demlerini yudumluyorum bilmiyorum ama... kaçmak istiyorum... tamam mı...
dalyandeltasi