sevdiğim insanı benden daha çok güldüren,
sülük gibi yapışan,
onu öpen,
ona sarılan,
aşırı laubali olan,
üstüne üstlük benden kıskanan herkesi, bu kelimenin ardından kıvılcım çıkartana kadar kafasını duvarda sürtmek istiyorum.
bu bi' gerçektir.

(bkz: sevgilim var ama )
(bkz: şunu da sevebilirim )
(bkz: ötekini öpsem yeter )
(bkz: oha bu tam benim tipim )
(bkz: hepinizi yerim ki )
(bkz: bununla ben kesin fuck boddy yani )

yatağımda her gece sarılarak uyuduğum yaklaşık 1 metre olan kıllı mı kıllı ayım,
ayı baskılı t-shirt'lerim.

çoğu duyguyu içinize atmanızla oluşan durum. bazıları duyguları hemen dışa vurup biriktirmemeyi öğütler, bazıları öfkeyle kalkan zararla oturur diyerek tersini savunur. ne yapıp ne yapmayacağınız, o an içinde bulunduğunuz ruh hali ile yakından ilgilidir.

(bkz: abi seviyorsan git konuş )
(bkz: içime ata ata bir hal oldum )

birden gözlerin kararıyor. kimseyi duymuyor, kimseye duyuramıyorsun. kendini ifade edemiyorsun. anlatamıyorsun çaresizliğini. pişmanlıklarınla baş başa kalmış, ebedi yalnızlığın temelini atmışsın. gerçek şu ki geri dönüşün de yok. her hangi bir hissi de eylemleştiremiyorsun. ağlayamıyor, gülemiyor, gıdıklanamıyor, acı çekemiyor, sevemiyor, nefret edemiyorsun. çok garip değil mi? o kadar yaşıyorsun ama saniye bile sürmeyen bir olay sonrası bütün faaliyetlerini kaybediyor, kapalı bir kutuya tıkılıyorsun. hayat gerçekten çok acımasız.

son zamanlarda sıkça gerçekleştirdiğim bir eylemdir. facebook eskisi gibi tat vermiyor diyebilirim.

zorda kalındığında veyahut istenmeyen bir konudan stabil günlük bir konuya geçiş yapılması amaçlı kullanılır.
(bkz: aşkım onu bunu geç te biz ne zaman ayrı eve çıkıcaz? )

sigara içiyorsa bıraksın. kilo almazsa yazarlığı başladığım gibi bırakırım. *

ailem tarafından hiç sevilmedim. o zamanlar daha 9 yaşında sınıfının ileri gelen zeki çocuklarından biriydim. dışarıdaki hayatı ekmek almaya veyahut çöp atmaya giderken tanırdım. köpekten kediden çok korkar, aile baskısı yüzünden diğer insanlara hep bi şüpheyle bakardım. yüzüm bir an olsun gülmez, sürekli içimde aile sevgisinden yoksun büyürdüm. günlerden bir gün evde kimse yok iken kaçamak yapıp dışardaki o eğlenceli hayatı görmek istedim. evden çıktım ve merdivenleri koşar adım, büyük heyecanlarla indim. dış kapıyı araladım. bir an kalbim yerinden kopacakmış gibi oldu. sarsıldım, ilk defa yüzümde tebessümler oluşmuştu. dışarıya ilk özgür adımımı atmıştım artık. arka sokaktaki sesler dikkatimi çekmişti ve gizli gizli seyretmek için o yöne doğru yöneldim.yüzlerini tanıyıp isimlerini tek tük bildiğim yaşıtlarım güle oynaya vakit geçirirken aslında evde nasıl bir acımasız çocukluk yaşadığımı o an anladım. birden biri kolumdan tutup beni yaşıtlarımın olduğu yere getirdi. saf ve biraz da çekingendim. ama o an ki heyecanla ortamdaki herkesi tanıyormuşcasına onlarla güldüm eğlendim. o kısa süre zarfı içerisinde tanıştık ve kaynaştık. mutluydum. ama eksik olan birşeyler vardı. benim dizlerim diğerlerine göre fazla kusursuzdu. kiminin ki yeni yaralanmış, kiminin ki ise eski ama olabildiğince fazlaydı. korktum ama ilk defa acı çekmek istedim. onlar gibi olmak istedim. 10 dakika 20 dakika derken işte o an geldi, düştüm. kolumda ve bacaklarımda olabildiğince fazla yaram vardı. bunlar benim ilk yaralarımdı. ilk defa dayaktan değilde, kendi acılarımdan ağladım. kendi çapımda olgunlaşmış atabildiğim en büyük adımı atmıştım. aslında ne yalan söyleyeyim acılarım bir anda öyle arttı ki deneyimsiz bedenim bu acıya o kadar da dayanamadı. eve gitmek istedim. vedalaştık ve eve doğru yol aldım.merdivenleri tüm güçlükle çıktı. paspasın altına bıraktığım anahtarı aldım. evin kapısını açtım ve dizlerime kendi usulümce ıslak bezle pansuman yaptım. o kadar yorulmuştum ki koltukta uyuya kalmıştım. ama gözlerimi açtığımda karşılaştığım manzara hiçte hoş değil ve sonu dayakla bitecekmiş gibiydi. bu sefer korkmadım. karşı gelemezdim ama kendimi savunabilirdim. yaptım da, savundum. o kadar hakarete o kadar lafa rağmen başımı eğmedim. ağladım ama çocukluğumda yaşadıklarımaydı göz yaşlarım. babamın ağzından o arada bir laf seçtim " şu salağı tuvalete kitlede aklı başına gelsin ". o gün aileme ilk defa kin besledim. ilk defa bir şeyden nefret ettim. babamdan. onu hiç affetmeyecektim...

hoş bulduk güzel insanlar.

pilavın yanında tüketilebilecek en muazzam kızartma türü.

çıkarmaya çalışırken tahriş eden lanet bi durum.

çok değil yaklaşık 1 aydır, kardeşim dediğim, bütün gizlimi saklımı serdiğim insanla kötü olmaktan korkuyorum.
eayn, iyiki varsın canım.

bir ayıda olması gereken makyaj stili.


(bkz: top sakal )
(bkz: kirli sakal )

duygu hormonlarımı arttıran;

sia - big girls cry