canım ev arkadaşım iki yan odada götünden horlaya horlaya uyuyor. ne zamandır da girmiyormuş bakalım ne zaman görecek bu entrymi.

kanks biri.

iki yıllık ilişkim biteli iki hafta falan oldu. uzun süredir biteceği mesajını veriyorduk birbirimze zaten. üzgün müyüm? hayır.* ikimiz için de çok daha iyisi olduğunu bildiğim için galiba. şimdilik en büyük sorunum derslerimin çıldırmış olması ve libidomunsa kilomu aşmış olması.*

abartısız aşık olduğum oyuncudur.**

ayrıca ron swanson karakteri de inanılmaz çekicidir.**

gece sokaklarında soğuktan heba olduğum, içkinin ve uyuşturucunun dibine vurduğum ve çok güzel arkadaşlıklar edindiğim bok şehir. harbiden bok. çok bok. ancak insan alışıyor bir 4 yılda falan. çirkin bir dönüye kaptırmış bence ankara. aynı olayı 15 yıldır tekrarlayan omgosh wtfun’a buradan kucak dolusu sevgiler.

(bkz: stockholm sendromu)

staj yaptığım yerdeki patronuma aşık olduğumu arkadaşlarıma o kadar çok anlattım ki bir de buraya yazayım dedim, belki görür.* 40lı yaşlarının ortalarında 1.87 boylarında tahminen yıllardır spor yapan ancak buna rağmen öküz gibi beslendiği için bi 110, 120 kilo olan, kahverengi gözleri ve kocaman yeniçeri bıyığıyla gönlümü feth etmiş patronum galiba sana aşık oldum... özellikle 5 dakika öncesi yaptığım bir espriden bana sarılınca sen içim eridi bi de böyle erekte oldum.* kocaman göbeğinde uyumak, küçücük popişinden öpmek istiyorum. bu kadar komik, yakışıklı, seksi, akıllı, başarılı ve zengin olmayı nereden başarıyorsun??*. neyse umarım yakında karısını boşar ve benimle evlenir *

geçen yıl yeni yeni şarkılar çıkaran daha da çıkarmasını umut ettiğimiz yetenekli sanatçı. ev arkadaşımın çocukluk arkadaşı olduğu için lisede bestelediği şarkıları dinleme fırsatı bulmuştum ve gerçekten onlar bile çok güzel şarkılardı. türkiye'de hak ettiği takdiri almaması çok yazık çünkü çok iyi yerlere gelmesi gerekiyor bence. iyi bir müzisyen olduğu kadar da tatlı bir insan kısa da olsa oturmuşluğumuz vardır. en son fransa'ya kaptırmıştık kendilerini

ah onur ah. sakin'in şarkılarındaki aynı sesi artist gibi berbat bir şarkıda dinlemek...*

hayatımın en zor günlerini yaşıyorum sözlük. yarak gibi hissediyorum

sebebi ise annemin ölüyor ve benim hiçbir şey yapamıyor olmam.

daha çocukken kayıt olduğum bu sözlüğe girmez oldum sözlük. yıllardır adam akıllı girmediğim sözlüğe arada bir itirafa birkaç şey yazar içimi döker rahatlarım diyerek girerim ama yazmaya üşenir çıkarım. hiç de ciddi bir şey yazamam, ciddi konuşurum!!! ancak yazarken insan kaybediyor kendini bir yerde. yazsam da beceremiyorum yani. zaten kalmış 3 kişi sözlükte. nerde o eski güllümler? bu sefer harbiden bir şey yazmam gerekti galiba kimseye söylediklerimi. bir şekilde yazmam gerekti.

bundan 2 ay önce 1 yıl uğraşıp bin bir türlü zorluklarla sonunda vize alıp gittiğim brüksel'deydim erasmus için. en çok da annem sevinmişti vizemin sonunda kabul edilmesine en çok da o uğraşmıştı. gidince tabii alışmam zaman aldı çünkü ne evim vardı ne arkadaşım. tam her şey yerine oturdu her şey çok güzel derken birden kuzenim aradı. dedim önemli bir şey değilse sonra konuşalım. çok önemli aç dedi. içimden dedim ki ah be söyleyecek bu sefer lezbiyen olduğunu ovyes. ancak annemin birden bire fenalaştığını ve yoğun bakıma kaldırıldığını, bana söylememe kararı alınmasına rağmen söylemesi gerektiğini düşündüğü için aradığını söyledi. durumunun iyi olmadığını ve kurtulma ihtimalinin düşük olduğunu açık açık söyledi doktor adayı kendisi zaten. inanılmaz şok olmuş bir şekilde toplanıp geri döndüm bolu'ya. annemin 7 tane kız kardeşi vardır. hepsi feryat figan. annemi görene kadar yediremedim de bu durumu zaten. neymiş inanılmaz büyük anevrizması beyin sapına baskı yapıyormuş bu yüzden vücudunu kullanamıyormuş bilinci de açık değilmiş. gördüğüm anda yıkıldım yoğun bakımda. gözlerinin anlamsız bakışı, vucudundaki mor şişikler... bunu hak etmedi ki o. istemeden gözlerine bakamadan ağladım o izin verdikleri 5 dakika boyunca. ama 3 hafta oldu buraya geleli, insan çirkin bir şekilde alışıyor. ya da benim durumum biraz farklı galiba. depersonalizasyon sorunum var bayağı ciddi. bu pozitif bir şekilde patladı ki ayakta duruyorum zaman zaman nasılsa artık. ama benim annem nasıl bu duruma düşebilirdi? koskoca karabeyoğlu kızı güneş nasıl o halde yatabilirdi inanamadım. neler neler atlattı lan o kadın! bypass ameliyatından koşarak çıktı be çok taşaklı kadındır annem! ama her zaman öyle olmuyor işte. beynine bir operasyon da yapamıyorlar daha kötü olur diye. öyle bekleyeceğiz bir ihtimaldir iyi olur diyor doktorlar. ancak belli son kum tanelerinin düşmesini bekliyorlar. ulan en kötüsü de elimden hiçbir şey gelmiyor. istanbul ankara kaç tane doktor dolaştım, hiçbirinde çare yok. nasıl sikko bir durum bu? kendimi suçlu hissedeceğim galiba sonsuza kadar hiçbir şey yapamadığım için. en azından yapmaya çalıştım diyerek içimi rahatlatacağım.

ismi de çok güzel annemin. güneş, sürekli ismini duyuyorum bir yerlerde. hep de duyacağım. hatta güneş dövmesi yaptıracağım her gördüğümde onu hatırlayayım. sanki unutacakmışım gibi. belki muhteşem bir ilişkimiz yoktu. doğruya doğru dünyanın en iyi annesi değildi. onun da psikolojik sorunları vardı ama dünyanın en iyi insanıydı. kimseyi incitmemiş hayatında, yardım isteyenden hiçbir şey esirgememiş. niye böyle bir duruma düştü ki şimdi? aklım hiç almıyor be. yediremiyorum asla. uzun bir süre de yediremeyeceğim ve bu gerçekliği beynim hep bloke edecekmiş gibi geliyor. ancak bu sağlıklı değil.

ha dahası. 100 kişilik aile divanı benim geri dönmemin daha iyi olacağına karar vermişler. galiba döneceğim ben de. burada olmam hiçbir şeyi değiştirmiyor hatta akıl sağlığımı kaybediyorum her geçen gün. en azından anneminde çok istediği gibi giderim derslerimi geçerim, okul hayatıma sıçmamış olurum maybe. gururlandırım onu. birkaç aya iyi olur da kalkar yanıma gelir falan diye düşünüyorum ama nafile. iğrenç iğrenç durumlar. gidiyorum galiba çarşamba. dönüşüm kötü haberle olmaz umarım.

ha dahası da var. 1.5 yıllık ilişkim bok gibi gidiyor. küçük bir problem bu ama şu an. mesafeli ilişki yürümüyor be. neyse siktir et bunu.

en garibi de çok farklı hissediyorum kendimi be sözlük. okumuştum bir yerde babası ölünce büyürmüş insan diye. burada bahsedilen baba rolü babamdan daha çok annemdedir benim için. benim en büyük dayanağım, en güçlü role modelim annem. umarım ölmez de hiç büyümek zorunda kalmam. ölmez de güneşim batmaz hiç. hiç boş, sıradan kalmam. onsuz nafile yaşamam.

dünyadaki en iyi dizi.* gülmeye ihtiyacım olduğu an açıp 3 dakikasını izliyorum herhangi bir bölümünün yetiyor.

fantastik türüne bayılmasam izlerken büyük ihtimalle kusacağım dizi. ki azcık kusmuş bile olabilirim. bir diğer hayal kırıklığına uğratan dizi ise the umbrella academy'dir*. dünyanın en lame şeylerini seven bir insanım bir de ona rağmen izlerken anevrizma hastası oldum. keşke sinematografyadan azcık anlasam da hokkalı bir eleştiri yazsam şuraya ahhh. ancak yine de izleyin isterseniz.

bu arada asla atlamam bir dizinin en önemli unsurları içindeki seksi şeyleridir. bu dizide de max martini* diye bir oyuncu var ki izlerken ekrana magic me daddy diye bağırttırmıştır. oysa kuru muru bir şey hiç de tipim değil ancak o sakalı o gözleri ve ses tonuyla duvardan duvara çalmıştır beni.

ay

tek olayları sadece eşcinsel ya da sadece ayı olmak olan insanlarla arkadaş olmaktansa kendimle arkadaş olurum** diyen eşcinseldir.

kötü ülke. erasmusa gidecektim vize vermedi yabancılar ofisi. yine başvurdum yine vermeyecekler.*

21 be ya. bu sözlüğe ilk girdiğimde 16 falandım herhalde.

muharrem ince'nın bor dan cam üreteceğiz lafını borcam üreteceğiz diye anlayıp, bok atmaya çalışan gerizekalıdır

daha adam akıllı bir ülkede, evet. mesela ispanya, eşcinselsen azınlık olan da sen olmuyorsun. ohh

adeta birden bire daddy olmaya karar veren adam.

(bkz: que calor)
dil öğrenme altyapınız varsa veya latin dillerinden bir başkasına hakimseniz, ha bir de bir ispanyol manita yaptıysanız, bu dili öğrenmeniz 15 günü alıyor efendim.**

yeni allahım olarak ilan ettiğim dünyalar güzeli bir powerliftingci.**