hikayesinden oldukça etkilenmem sebebiyle roleplay serverına geçiş yaptığım mmorpg. düşünün ki karakterinizi yaratırken dış görünüşünü yaratmakla kalmıyor, hikayesini ve kişiliğini de oluşturuyorsunuz. ve bunu koca bir server dolusu insan da yapıyor. bu gidişle işi gücü bırakıp azeroth'a yerleşeceğim.
bugün oynarken paladin hanım kızıma kalkan arıyordum stormwind'de. trade district'e çıktım, biri cleric biri mage olan iki beye sordum "var mı burda kalkan alabileceğim bir tüccar?". önce asıldılar "biz sana kalkan oluruz küçük hanım" diyerek. sonra "sizin gibi bir tatlı bir kızın kılıçla kalkanla işi ne?" dediler.
sinirlendim. tatlı bir kız olmadığımı, güçlü bir kadın olduğumu belirttim. babam ben on yaşımdayen terk etmişti evi, annem de kendini bağımızda ürettiğimiz şaraplara vermişti. iki küçük erkek kardeşimi ben yetiştirmiş; babamdan kalan kılıçla evimizi yıllarca yabani hayvanlardan, haydutlardan ve işgalci orklardan korumuştum. bununla da kalmamış, kasabamızı işgal eden şeytanlara karşı bir direnişe önderlik etmiştim. böylelikle bir paladin olmuş, ışığın yükü omuzlarıma binmişti. şimdiyse iki haftadır kayıplara karışan annemin peşine düşmüştüm. o yüzden köstek olacaklarsa yol almaları gerektiğini söyledim.
hikayemden etkilenen beyler özür dileyerek ellerinden geleni yapmak istediklerini söylediler. beni maceracı gruplarına davet edip en iyi cüce demirinin dövüldüğü ironforge'a kadar bizzat götürdüler. ben kalkanıma kavuştuktan sonra teşekkürlerimi bildirdim ve onları unutmayacağıma söz vererek yoluma devam ettim.
ha bu arada çift olduklarını da öğrendim. cleric olan bey dövüş değneklerini bizzat kendi elleriyle yapmış. alliance'ın eşcinsel politikasını bile tartıştık bir süre.
işte böyle. işsizlik mi dersiniz nerdlük mü dersiniz bilmem ama bu oyuna ve oyuncusunun kalitesine gerçekten aşık oldum ben.