valla bana söz düşer mi bilmem ama hem böyle gerçek sorunları dinlemekten hoşlandığımdan hem de bu sıralar psikiyatrist milletiyle yakın temasımdan dolayı ben de yazayım dedim.

arkadaşın durumu kesinlikle psikiyatrik yardım almasını gerektirecek şekilde obsesyona dönüşmüş bir durum. sonuçta durumlar hem kendine hem de başkalarına zarar verecek şekilde kontrol dışı davranmaya dönüşmüş. ayrıca imkansız bir umut için yapılmaya çalışan nafile bir çaba söz konusu. boşluktan saçmaladığını düşünmüyorum, bu sırf boşlukla açıklanabilecek bir konumda değil, muhtemelen arkadaşın içindeki nasıl dolduracağını bilemediği bir ruhsal boşluğu son derece sağlıksız bir yolla doldurmaya çalışması durumu var. enişte sahneden şu anda çekilse dahi, yani ne bileyim yarın ablayı da alıp amerika'ya taşınsa bile, arkadaşın sıkıntısı geçmeyecek bence, o ruhsal boşluğu başka (ve muhtemelen gene sağlıksız yollarla) kapatmaya çalışmaya devam edecek.

psikiyatrik yardımın çok gerekli ve faydalı olduğunu düşünüyorum. birinci elden tecrübe konuşuyor

not: ben bunları yazarken zaten psikolog görüşü gelmiş.