17 yıllık en iyi arkadaşıma değil ama ablasına bir erkek arkadaşım olduğunu söylemiş, hatta üstüne de tanıştırmış, beraber bir gün geçirmiştik, bir ay kadar önce. az önce ablasıyla konuştum, "sana önemli haberlerim var söyleyecek" diye yazmıştı, telefonda "ben zaten erkek kardeşimle konuştum, o zaten biliyormuş senin durumlarını çok önceden beri, onun için de dert değilmiş, rahat yani, sen de dert etme" dedi bana. ben zaten arkadaşımın bildiğini biliyordum, yani parçaları birleştirince tahmin etmesi çok da zor olmayan birşey ama sonuçta hala söyleyememiştim ona, nasıl söyleyeceğimi de hala biliyor değilim, hatta ve hatta şu noktadan sonra bile bu konuşmayı onla nasıl yapabileceğimi bilmiyorum ama neyse ablasının söylemesi iyi oldu, en azından kesinleşmiş oldu onun kafasında.

annem de "abine anlattım bana anlattıklarını" demişti bir kaç ay önce. sonra abimle olan konuşmalarımızda gene normal konuşmaya devam ettik, abimle yüzyüze görüşüp derin muhabbetlere de girmiyorum. zaten öyle sıkı fıkı değildik ama şimdi biraz da öteliyorum sanırım böyle bir ihtimali.

bir taraftan hala birileriyle konuşmaya, destek bulmaya, içimi dökmeye ihtiyacım var, bir taraftan bu noktadayken bile konuyu nasıl açacağımı bilmiyorum bu insanlara karşı. muhtemelen onlar da açmayacaklar, böyle sürüp gidecek.

bok gibi bence.