yazın tırpanının işkence edip izlediği aşıkları çağırıyorum, beyaz uyuşukluklarının havasıyla akşamı kokulandıran.
karabasan yok artık, tatlı sürekli uykusuzluk yalnızca. tiksinti yok artık.
sadece bir şenlik molası, gökyüzünün bütün bulutlarında bir giriş kapısı olan.
çeşmelerin uğultusundan önce geliyorum, taş yontucunun sonunda.
daha hafiftir sazımın üzerinde bin yıl bir ölüden.