hayatım boyunca hakkında hangi duyguları barındırdığımı bilemediğim, şu ana kadar karşılaştığım en karmaşık insanın ölmesi... bilemiyorum. sevinmem ama depresyonlara girecek kadar da üzülmem. sadece bir boşluk, bir yokluk hissi oluşur gibime geliyor. ah be adam neden bu kadar dengesizsin ki. kendin kadar karşındaki kişide de bu dengesizliği yaratıyorsun. zamanında çok nefret ettiğim anlar da var seninle ilgili ve hala öfkesini taşıdığım. bir yandan minnettar olduğum anlar da. her ne kadar negatif duygularım daha fazla olsa da iyi yönlerini de es geçemem. velhasıl yok yani olmuyor, sen yaşıyorken bile hatta şu an bile senin hakkında hala ne hissettiğimi bilemiyorken senin yokluğunu düşününce durup kalıyorum hareketsizce. umarım bir gün gelir de bunları sana aktarabilirim yaşamımın en temel belirsizliği.