y'ye değer verirseniz, bu yollara pek de gerek kalmıyor aslında.

gerçi ben matematikten de pek anlamıyorum. ilk ve ortaokul zamanlarında, sınıf öğretmenim bizimkilere "bu çocuk illa ki matematik okusun. çok zeki." demiş de demiş. lisede başka taraflara kanalize olunca da matematik uçtu gitti hepten. sayın-veli-çocuğunuz-zeki-ama-çalışmıyor tayfasındanım ben de. yoksa, çalışsam bildiğin tesla olur, ülkeyi muasır medeniyetler zirvesine ulaştırırdım da...işte.

şimdi, bebeyim, o elindeki klavyeyi sakince yere bırak. 10'a kadar sayıp deriiiin nefesler alıp ver. pencereyi aç ve şehrin ses(sizliğ)ini dinle. bir kahve yap, mesela, en sadesinden. pencere kenarını oturup az izle. y'ye değer ver. kendini değersizleştirme.

bir kişinin x olduğunu anlamanın en kolay yolu x'ten değil, y'den geçiyor en nihayetinde.

ama "yok. ben değersizleşecem. beynim yandı çünkü. nefret tohumları götümü kemiriyor. ırkçılık dediğin dilime dilime boşalıyor." demeye devam ediyorsan da yapacak bir şey yok.
o x'i senin gözüne sokarım.

hadi öptüm.

http://i0.kym-cdn.com/photos/images/newsfeed/000/250/671/b86.jpg