virüs dolayısıyla hayatın durmasını bahane ederek üniversiteden mezun olmamla beraber tekrar yerleştiğim şehircik. 18 yılımı geçirdiğim evde ne geçen sene vefat etmiş annemin kokusu ne de 1 yıldır eve uğramayan babamın sesi vardır artık. gap yearımı* bu şehirde sessiz sakin bir şekilde geçireceğim gibi duruyor. ilk yarısı korkunç ve ikinci yarısı muhteşem geçen 5 yıllık ankara macerasından sonra geri dönmenin insanın kursağında bir şeyler kalmış hissi uyandırdığı şehir.