huzurla uyanabildiğim için şükrettim, sol yanımı hala ihlal eden biri olmadığı için gözlerimi kısıp pencereden seyre durduğum manzaraya pis bakışlar attım. kırılmadım, düşmedim, aynada karşılaştım 'çok güzelsin' dedim sessizce, biraz daha yaklaştım kendime; içime döndüm kuytularıma saklanmış eskilerime, biriktirdiklerime baktım imrenerek. özlediklerimin listesini yapıp yazdım aklıma birer birer, vefasızlıkla suçlamadım kimseyi, sabahtan yıkadığım çamaşırları sererken benim olmayan bir tişört aradı gözlerim. yazmayı ne çok özlediğimi fark ettim, sevmekten yana umudunu yitirmiş olanı düşündüm, gülümsedim. kelimelerin sonsuzluğuna inancım biraz daha arttı.