it franco'nun askerleri tarafından kurşuna dizilmeden hemen önce son şiirini okur:

"özgür olmayan insan nedir?
söyle bana, mariana.
söyle, seni nasıl sevebilirim
özgür olmazsam?
sana kalbimi nasıl açabilirim
bu yürek benim değilse?"

anarşisttir, dahası deli gibi âşıktır. şairdir, ressamdır, müzisyendir.

onu öldüren itlerden biri "onu tam götünden vurduk, komünist bir ibneyi nasıl vurursan öyle." der.
oysa lorca'nın gücüne gitmez ki bu; it nereden bilsin?

"bazı çocukların kalbinde yitirdiğim gibi
birçok kere yitirdim denizde kendimi.
gidiyorum aramaya, suyu bilmeden,
beni çürütecek, ışık yüklü ölümleri."

eşcinseldir, güzeldir; dahası insandır, lorca.

"...
gelmek istemiyor.
ne gün,
ne gece.
ölebiliriz o yüzden.
ben senin uğruna.
sen de benim..."

kuma, gitarına, portakal ve nane ağaçları arasına, bir rüzgâr gülüne gömülmeyi ister.
neruda'nın bekleyen gözlerine, insanların okuyan dillerine gömülür.