insanların dertleri aslında küçümsenemeyecek kadar özneldir. bunu aynı şartlarda olan iki farklı insan bile dertleri aynı olamayacak şekilde gözlemleyebilir. başkasının dertlerini küçümseme eylemi, ilgilenmediği konulardan kaynaklı olabilir. tıpkı insanları heyecanlandıran veya mutlu eden şeylerin de öznel olması gibi dertler, üzüntüler ve sıkıntılar da aynı işleyişe sahiptir. bunun bilincinde olmadığımız sürece başkalarının dertleri bizim için her zaman "aa bu da dert mi ya." basitliğine indirgenmekten öteye gitmeyecektir. işin psikolojik ve ruhsal boyutları işe derinleştiren apayrı etmenlerdir. kümülatif şekilde birikmiş bir dert yüküne gelen, genel geçer sosyal çevre için "bu mu?" şeklinde karşılaşılan bir sıkıntı, birey için bardakları taşıracak boyutlarda olabilmektedir.

dertleri yaşayış, karşılayış biçimleri de insanlar hakkında sık sık eleştirilen konulardandır. gamsız insanları sevip drama queenlerden nefret etmemizin bir sebebi de budur. gamsız olarak adlandırdığımız kimseler zaten problemlerini saklayarak ya da farklı yollara kanalize ederek bir mücadele içerisinde iken drama queenler ise bizlerin önemsemediği dertleri ile farklı bir savaşla, çevresine göstere göstere başa çıkmaya çalışmaktadır.

burada esas noktaya gelirsek, insanların dertleri asla küçümsenmemelidir. onların başa çıkma yöntemleri eleştirilebilir sadece. tavır ve davranışları sorgulanabilir belki. o kimse için ne anlam ifade ettiğini * anlayamayız ya da anlamak istemeyiz.