boş zamanların vazgeçilmezidir sabahlamak. yapılacak şey bir şekilde bulunur. o anlarda yatmak insanın aklına gelmez bile. onun dışında ise yalnız kaldığın zamanlarda filmle, internetle uykuya geçme evresi uzatılır. iş, okul vs. olduğu zamanlarda ise uzatılmamalıdır, abartılmamalıdır. yoksa işe/okula gittiğinizde 2 saatlik uykuyla japon gözlere, anştayn saçlara sahip olursunuz. bu da günün iyi geçmemesi için basit bir nedendir. "işten/okuldan gelince bunun acısını çıkaracam" diyenlerin, sabahları alarmlı saatten hıncını çıkaranların, "sadece biraz daha uyku" diye ağlamaklı gözlerle servislere binip işe gidenlerin gerçekleştirmekten bir türlü kurtulamadığı ayrı bir mazoşist zevk. tespitini yaptım diye, ben muzdarip değilim sanmayın. çok severim bu çeşit derbederlikleri. sınav öncesi sıkça yaptığım hadisedir. genelde derste çalışmam, alışkanlık işte. özellikle erken uyumaya dikkat eden kimseler varsa onların büyük ilgisini ve tepkisini çekersiniz. çok merak ederler ve devamlı olarak sorarlar "aklınla zorun mu var", "böyle geç yatıyosun sabah nasıl kalkıyosun?", "bütün gün şapşal gibi olmuyo musun sen", "başında mı ağrımıyo?" gibi.. ama işte insanın kendine eziyet etmesinin türlü türlü yolu vardır bir şeklide bu olsa gerek...