olabiliyor, insan başına ne geleceğini bilemiyor ki. uzun zamandır benim de böyle sevdiğim biri var. 1 yıl oldu, kavga ettik. barıştık ama hiçbir zaman birlikteymiş gibi olamadık. çünkü ben tahammül edilmesi çok zor bir insanım, keza o da benim gibi. huzur isterken karşımdakini huzursuz edebiliyorum. birini sevsem de ilgi gösteremiyorum, içimden gelse de onu yapmıyorum. hal böyle olunca da ilgisiz görünen birinin, sizi sevdiğine inanır mısınız? çok zor, dolayısıyla inandırmak gibi çabaya da girmedim ketumluktan. hani bu burnu havadalık değil de, sevdim mi içimde yaşamak beni daha bir mutlu ediyor. uzun zamandır görüşmüyorum ben de sevdiğim kişiyle, ne karşımdaki üzülsün ne de ben... birini mutsuz edeceksem ve ne olduğumuz belli değilse neden birbirimizin hayatını işgal edelim? ha karşımdaki beni sevdiğini hiçbir zaman söylemedi lakin imaları oldu. bu yüzden sevilmeden sevmek tarifi bana uyuyor diye düşünüyorum. serbest bölge gibi oluyor kalplerimiz... belki çok ince düşünüyorum, bilmiyorum ama tahmin ettikleri kadar olumsuz biri de değilizdir. bir zaman sonra kalbiniz öyle sert bir dinamizme bürünüyor ki siz de bu duruma şaşırıyorsunuz.